Дүниедегі ең мейірімді, ең жақсы адамдар мұғалім апайлар сияқты. Сейіттердің Жеңіс апайлары да сондай. Дауысын шығарып бір қатты сөз айтуды білмейді.
Бірінші күнгі сабақтан қалғаны үшін Сейітке ұрысқан да жоқ. «Ауырып қалдым» деп еді, сене салды. Осыдан бір апта бұрын Жеңіс апай: «Мен демалысты қалай өткіздім?» деген тақырыпта үйде шығарма жазып келуді тапсырған. Сейіт бір тыныш күні жазармын деп еді, ондай күн әзірге туар емес, ертең өткізу керек.
Оның көз алдына Жеңіс апайының ылғи күлімсіреп тұратын жылы жүзі елестеді. Ренжітіп алуы мүмкін. Кім біледі, ол кісі де үндемей жүріп, бір күндері қатал болып кетуі ғажап емес.
Амалсыздан тағы да үйге...
