Бұрынғы заманда бір адам жол үстіне егін салыпты. Сол егін піскен уақта бір адам көшіп келе жатып, жеп қойыпты. Егінші мен жеген адам ханға келіп, егінші:
— Мынау егінімді жеп жеп қойды, — дейді. Анау:
— Ырас, жолмен көшіп келе жатып, қараңғыда жолдан бұрылмай, жол үстіне қондым. Енді қайда қонам? Көргенім жоқ, малым жеп қойды, — дейді.
Хан:
— Жындысың ба? Елдің жолына неге егін салдың, жолмен жүрерін білмедің бе? — дейді.
Егінші:
— Сен өзің қатыныңмен бірге жатып, бала туып, оның өлерін білмедің бе? — деп, жүріп кетіпті.
Ханның жалғыз баласы сол арада ғана өлген екен дейді. Сонан соң...
