Бір күні Қожа Насредден ас пісіруге көршісінен қазан сұрап алыпты да, ас пісіріп болған соң ішіне өзінің темір шөмішін салып, көршісіне апарып беріпті:
— Қазаның аман-сау туды, — деп. Көршісі:
— Бір темір шөміш пайда қылдым, — деп ішінен ойлап, қала беріпті.
Екінші — Қожа Насредден тағы көршісінің қазанын сұрай барады. Көршісі тағы сөз айтпай, беріп жібереді. Қожа Насредден асын пісіріп болған соң қазанды ортасынан қақ жарады да, көршісіне апарып тұрып, айтады:
— Алла қайырын берсін, қазаның пәни дүниеден бақи дүниеге көшті, — деп. Көршісі шошып кетіп:
— Пәни дүниеден қазан көшетін бе еді? — дейді.
Сонда Қожа Насредден айтыпты:...
