Екі өтірікші бірі бастап, бірі қостап, ел аралап, өтірік айтпақшы болыпты. Біреуі бір күн ілгері жүріп, ел аралап, қонған, түстенген жеріне, жолыққан адамына өтірік айта бермекші болыпты. Екіншісі бір күн кейін жүріп, сол жөнмен алдыңғы өтірікшінің айтқанын қостап, растап отырмақшы болыпты.
Өтірікті бастаушы бір ауылға келіп, қоныпты. Ауыл адамдары:
— Жарқыным, жақсы-жаманнан не тіл бар? — десе, өтірікші: «Ел аман, жұрт тыныш, жалғыз-ақ көкті көбелей, аспанды аралай, көшіп бара жатқан елді көрдім», — депті. Ел нанбапты.
Енді келесі кешке сол ауылға қостаушы өтірікші келіп, қоныпты. Ауыл адамдары тағы да:
— Жарқыным, жақсы-жаманнан не тіл бар, кеше бір қонақ көкті көбелей,...
