Бір уақытта Итаяқ деген кәрі шал болған екен һәм мұның Шүйке деген кемпірі болыпты. Бұлардың бір жалғыз сиыры бар екен. Бұл сиырдың кәрілігі иелерінің кәрілігіндей екен.
Қаңтардың шақырлап тұрған аяз күні:
— Сиырға шөп сал, — деп, шал кемпіріне бұйрық қылды. Кемпір бұған бұлайша деп жауап берді:
— Кет арман, егер де тілесең, өзің бер. Мұндай суық күні шөптің үстінен қар күреп, сиырға шөп салып, азаптанбаймын, сен білмейсің бе.
Сенің бұйрығыңды орнына бажай келтіруге үлпілдеп тұрған жас емеспін ғой, — дейді. Шал айтты:
— Сен бармағанда, мен барам ба? Алла тағала менен Мұхамед пайғамбарымның бұйырғаны бойынша өле-өлгеніңше мен неге бұйырсам,...
