Түлен, Құлан, Алдар — үшеуі жортып жүріп, бір жерге келіп, дем алады. Дем алып отырып, әңгімелеседі.
— Дүниеде біздей жан болсайшы! Еш нәрседен қорықпаймыз, дегенімізді істейміз, — дейді Алдар шайтандардан сыр ұрлағысы кеп.
— Айта көрме. Еш нәрседен қорықпаймызың не? Біріншіден, Құдай қазақтың қамшысынан сақтасын. Екіншіден, инедей жердің тікенінен сақтасын. Бұларды көрсек, көрінім жерден қашып жүреміз. Кәпірдің бетін аулақ қылсын! — дейді Түлен мен Құлан отырып.
— Жарайды, сабаздарым, — дейді ішінен Алдар.
— Әлде сен еш нәрседен де қорықпайсың ба? — дейді шайтандар отырып Алдарға.
— Айта көрме, ойбай! Қорықпайдың не? — деп, Алдар ыршып түседі.
— Неден қорқасың?...
