Бұрынғы заманда Нәрік деген батыр болыпты. Өзінен туған баласы жоқ екен, бір құл Шора деген баланы асырап, бала қылыпты. Бір күні ойлапты: «Өзімнен туған балам жоқ, «кісі баласы кісендесе де тұрмас» деген сөз бар еді, менің мұным келіспейді екен, қартайғанда мені кім күтеді, сүйегімді кім қолынан жуып арулап қояды, онан да қалың беріп, бір қатын алайын, құдай тағала маған да бір бала бермес пе екен?», — деп. Сол күнде жасы тоқсанда екен, көп мал беріп, бір жарлының Меңдісұлу деген он алты жасар қызын алыпты. Бір күні хан Қазақай нөкерлеріменен құс сала сахараға шығыпты. Қолындағы ақ сұңқар деген құсын құсқа жіберіпті,...
