Учаскелік дәрігер болып жұмыс істегелі бері неше түрлі шақыртуларға бойы үйреніп кеткен Жәмила келген үйінің есігі ашық тұрғанына еш таңырқаған жоқ — мұндай жай бұрын да талай рет болған. Табалдырықтан аттаған соң есік алдында сәл бөгеліп, жөткірінді де: «Дәрігер шақырттыңыздар ма?», — деді дауыстап.
Оң жақтағы бөлмеден әлдекімнің ыңырсығаны естілгендей болды. Аяқ киімін шеше салып, солай қарай ұмтылған Жәмиланың көзі диванда бүк түсіп жатқан ер адамға түсті. Мұның «Не болды? Қай жеріңіз ауырып тұр?» деп бастырмалата қойған сұрақтарын естігенін білдіргендей ыңыранғаны болмаса, оның сөйлеуге шамасы келмеді.
Дереу тонометрін шығарып жатып, «Қап, медбикеге тезірек кел демегенімді қарашы! Мына кісіні жалғыз өзім...
