از بخت بد آقای پزشکیان ناترازی دولت چهاردهم فقط در زمینه برق، گاز، بنزین و انرژی نیست، بلکه ناترازی به ساحت گفتمانی دولت نیز سرایت کرده است. واژه‌هایی که قبلاً حامل معنا بودند، کلماتی که مابه ازاء واقعی در بیرون داشتند یا دست کم از قابلیت اقناع مخاطبین داخلی و بویژه خارجی برخوردار بودند اکنون کاملاً از معنا تهی‌اند و دیگر همچون گذشته چنگی به دل نمی‌زنند. کلماتی، چون صلح، نقشه راه، گفت‌و‌گو، دیپلماسی، همکاری منطقه‌ای، تشریک مساعی، پیشرفت، قله، پیروزی، مدیریت جهانی، افق آینده، دشمن، پیروزی، عزت، اقتدار و… دیگر همان معنای سابق را در سپهر سیاست ایران افاده نمی‌کنند، چون شنونده نمی‌تواند بین این واژگان و واقعیت‌های عینی مقابل چشم خودش نسبتی ملموس و همتراز پیدا کند! همه این کلمات تبدیل به دال‌های بدون مدلول شده‌اند و هیچ یک به امری واقعی در جهان بیرون استناد ندارند.
