از آنجاکه مناطق ۴ و ۵ پرتراکم‌ترین مناطق شهری تهران هستند، بالاتر بودن تعداد متوفیان در این مناطق به لحاظ آماری کاملا قابل توجیه است. همچنین وجود بافت صنعتی در منطقه ۲۱ و ۲۲ شهر تهران و کاهش تراکم جمعیت ساکن در این مناطق عاملی است که به کاهش داده‌های فوتی در این مناطق شهر تهران انجامیده است.
بیشترین تعداد فوت شدگان شهر تهران در سال ۱۴۰۲ در نیمه شمالی این شهر یعنی مناطق یک تا ۶ شهری ساکن بوده اند؛ در این میان سهم منطقه ۴ و ۵ در تعداد ساکنان فوتی بیشتر بوده است.
بر اساس داده‌های آمارنامه شهرداری تهران جنوب شرقی تهران یعنی منطقه ۱۴، ۱۵ و ۲۰ شهر تهران در رده بعدی به لحاظ تعداد فوتی‌ها در سال ۱۴۰۲ قرار گرفتند. این در حالی بود که کمترین تعداد فوتی در این سال در مناطق ۲۱ و ۲۲ ساکن بودند.
