خطوط هوایی الجزایر هم برای همراهی در جشن آزادی ما شامپاین پخش کرد. ما هم در عوض یک نسخه از روزنامه‌ی آن روز را برای هر یک از خدمه‌ی پرواز امضا کردیم. تازه آن موقع بود که متوجه شدم هنوز چه قدر مضطرب هستم. در پس ذهنم می‌دانستم مادامی که در حریم هوایی ایران باشیم، هنوز ممکن است برمان گردانند. شخصاً تا حدی احتمال می‌دادم هواپیمای‌مان را بر فراز ترکیه هدف بگیرند.
