محوطه باستانی «ریوی»، گستره‌ای ۱۱۰ هکتاری با ۹ فصل کاوش است که قدمت آن را به عهد مفرغ مربوط می‌کند. کاوش‌ها بیانگر این است که این محل یکی از بخش‌های هخامنشی و از مهم‌ترین استقرارگاه‌های تاریخی در شمال شرق کشور است که بقایای باستان‌شناسی از دوره‌های مفرغ، آهن، هخامنشی، اشکانی، ساسانی و اسلامی را در خود جای داده است.
«ریوی» حال و روز خوشی ندارد و پیکر این محوطه باستانی زخم خورده از برج‌های آجرپزی و زمین‌های کشاورزی مجاور به این اثر ملی است که در طی سال‌ها خاکش را از این میراث چهار هزار ساله تغذیه می‌کردند. این محل در سال ۱۳۴۶ هجری شمسی با شماره ۷۲۰ در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسید و هفت فصل از کاوش‌های این محوطه تاریخی با همکاری باستان‌شناسان آلمانی به انجام رسید و ۲ فصل دیگر نیز با توجه به همه گیری کرونا و عدم امکان حضور آلمانی ها، توسط هیات باستان‌شناسی ایران اجرا شد.
