می خواستم درباره امیدواری از اتفاقات یکی دو روز اخیر بنویسم اما بلافاصله این بیت به ذهنم رسید:یک عمر صرف بستن دل شد به این و آن روز دگر به کندن دل زین و آن گذشتاز تلخ ترین ابیات شعر فارسی است و بدبختانه گویی تقدیر تاریخی ما هم هست. مدام به شخصی یا واقعه ای دل می بندیم اما روزگار نامراد اصلا فرصت نمی دهد بلکه دو روزی را با این خیال سر کنیم که بالاخره توی کوچه ما هم عروسی می شه. هنوز حلاوت خیال درست و حسابی توی جانمان ننشسته که...زرشک.
