محمدمهدی سیدناصری (مدرس دانشگاه و پژوهشگر حقوق بین‌الملل کودکان) در یادداشتی درباره ضرورت قائل بودن به تبعیض مثبت حقوقی درباره کودکان کار نوشت: حاکمیت مکلف است سلسله‌ای از اقدامات حمایتی متعدد را از کودک کار انجام دهد. ایران عضو کنوانسیون منع کار کودک است و براساس موازین شرعی، تعهد مربوطه لازم الاجرا محسوب می‌شود.
مسئله‌ی کار کودک یکی از نقاط حساس در حقوق کودک است یعنی بازشناسی این‌که در حقوق کودکان چه مواردی را به‌عنوان کار کودک و چه مواردی به‌عنوان بهره‌کشی یا کار خوب یا کار بد می‌دانیم، حائز اهمیت است. کودکان خالق زیباترین احساس‌ها و عشق‌ها، برکت زندگی و سرمایه‌های آینده‌ی جامعه به شمار می‌روند. آن‌ها برای رشد و بالندگی خود، نیازمند حقوقی هستند که باید همگان در نظر بگیرند.
کودک کار به نوعی شهروند است و قشری جدا از شهروند نیست. کودک کار به عنوان یک انسان، دارای حقوق اساسی و مشترک با سایر انسان‌ها است؛ حقوقی که از آن‌ها به عنوان حقوق بشر یاد می‌شود، حقوقی همچون؛ حق بر آموزش، حق بر شنیده شدن، حق بر داشتن غذا، حق بر زیستن، حق بر آشامیدن آب سالم، حق بر بازی و تفریح، حق آزادی بیان، حق برخورداری از صلح و…
