«پاکستان و بنگلادش خود در اعتراض به تبعیض در مذهب و زبان پا به عرضۀ وجود نهادند و بنگلادشی‌ها با تجربه تبعیض زبان نمی‌توانستند زیر بار تبعیض سهمیه بروند. تبعیض به‌گونه‌ای است که ابتدای کار، زیر دندان مزه می‌کند، ولی در ادامه فاعل و عامل تبعیض را در تله خود گرفتار می‌کند. اگرچه خالص‌سازی و بها دادن تبعیض‌آمیز به برخی افراد و لایه‌ها در ابتدا و حسب ظاهر با توجیهات امنیتی صورت می‌پذیرد، اما چنان‌که در بنگلادش هم دیدیم در نهایت امنیت ملی را تهدید می‌کند.»
