بازپخش دوباره سریالهای «سال‌های دور از خانه» و «جواهری در قصر» که در ایران به سریالهای «اوشین» و «یانگوم» شناخته میشوند، یک جور بازگشت تلویزیون به دهه‌های ۶۰ و ۷۰ است که سریالهای ژاپنی و کرهای در میان سریالهای خارجی هژمونی داشت. گرچه در سه دهه اخیر این سریالهای شرق آسیا بودند که همواره بر مجموعه‌های نمایشی تلویزیون حاکم بودند و به نظر میرسد مسئله صرفاً در سویههای دراماتیک و سینمایی قابل توضیح نباشد و باید فراتر از عوامل درون‌متنی این سریالها به این پرسش پاسخ داد که چرا سریالهای شرق آسیایی در ایران این همه طرفدار پیدا کرد؟
