یکی از سخت‌ترین شب‌های دوران حرفه‌ای کریستیانو رونالدو رقم خورد و نماد تکامل در زمین فوتبال، این موضوع را یادآوری کرد که قهرمان‌های بی‌نقص، جایی در دنیای واقعی ندارند.
به گزارش ایلنا، در دنیای داستان‌ها و فیلم‌های سینمایی محبوب، قهرمان بودن با بی‌نقص بودن مترادف است. قهرمان‌های فیلم‌های سینمایی، شخصیتی بی‌نقص و کامل دارند، احساسات درونی خود را به نمایش نمی‌گذارند، همواره روی آدم‌های اطراف خود تأثیرگذار هستند و هیچ‌گاه ما از آنها ضعفی نمی‌بینیم. همین فرمول ثابت، برای موفقیت یک فیلم یا داستان و فروش بالای آن کافی است و ما آرزوها و کمبودهای خود را در یک شخصیت بی‌نقص خیالی جست‌و‌جو می‌کنیم. مخاطب، همواره قهرمان محبوبش را الگوی خود قرار می‌دهد و وقتی می‌بیند در دنیای واقعی خبری از کمال نیست، از جریان زندگی سرخورده می‌شود. در دنیای واقعی، خبری از این قهرمان‌های بی‌نقص نیست.
پیش از آغاز رقابت حساس پرتغال و اسلوونی در مرحله یک‌هشتم نهایی جام ملت‌های اروپا، یکی از هواداران پرتغال پلاکاردی را با این نوشته در دست گرفته بود: «وقتی رونالدو را داریم، دیگر به ابرقهرمان نیازی نیست». رونالدو به عنوان فوق‌ستاره سه دهه اخیر فوتبال جهان، همواره نماد یک قهرمان کم‌نقص بوده؛ اسطوره صلابت، تلاش، پشتکار و نماد رسیدن به سخت‌ترین آرزوها. شاید سخت‌ترین مأموریت یک فرد در این روزها این باشد که به قسمتی از جهان سفر کند و آدمی را بیابد که در زندگی خود هیچ چیز از رونالدو نشنیده باشد. او برای مردم نقاط مختلف جهان بویژه پرتغالی‌ها، نماد یک قهرمان بی‌نقص زمینی است؛ قهرمانی که می‌توان گفت در مستطیل سبز، جای آشیل در اساطیر یونانی را گرفته.
