یکی از مشکلاتی که ما داشتیم این بود که سیستم شنود و این‌ها آن موقع مثل امروزه پیشرفته نبود. وقتی یک شماره تلفن از این‌ها گیر می‌آوردیم می‌گذاشتیم زیر کنترل ولی شماره‌ای را که مخاطب آن خط بود نمی‌توانستیم پیدا کنیم؛ چون سیستم مخابرات به ما نمی‌گفت شما الان با کی حرف می‌زنید؛ مثل الان نبود. یکی از ساواکی‌هایی که در زندان بود یک چیزی به من و آقای نقاشیان یاد داد و آن، تق تق تلفن بود؛ یعنی مثلاً اگر عدد هشت را می‌گرفتیم چند تا تق تق شماره می‌داد. ما از این طریق هفت هشت تا خانه‌ی تیمی پیدا کردیم
