کتاب تاریخ روابط ایران و آمریکا: توافق انگلیسی روسی ۱۹۰۷ نیاز به حضور یک نیروی سوم در امور ایران را افزایش داده بود. در گذشته، بریتانیا و روسیه همیشه به صورت طبیعی مانند وزنه‌هایی مقابل هم بودند. هر قدرت دائماً مانع دستیابی طرف مقابل به اهدافش می‌شد و از اعمال نفوذ بیش از حد آن جلوگیری می‌کرد؛ اما حالا برخلاف انتظار، بریتانیا و روسیه در یک سمت سکه قرار داشتند: فاجعه‌ای بالقوه برای ایران. روسیه در حوزهٔ نفوذ شمالی خود، در واقع شصت درصد ثروت و دوسوم جمعیت ایران را تحت کنترل داشت. در جنوب نیز بریتانیا کنترل دسترسی به خلیج فارس و هندوستان را در اختیار داشت. بدتر از آن، از منظر انقلابیون، بریتانیا که در ابتدا با انقلاب همراه بود، به خاطر منافعش دست از حمایت اصولی خود برداشته بود
