نشریۀ مارننگ استار
نشریۀ مارننگ استار می نویسد که حدود چهار هزار و ششصد تن از کسانی که با نیروهای بریتانیایی در افغانستان کار کرده بودند، در این کشور مانده اند.
نشریه می نویسد که این افراد با شرایط برنامۀ انتقال به بریتانیا هم برابر استند.
نشریه به نقل از کمیتۀ دفاعی پارلمان بریتانیا نوشته است که اعضای کابینه آن کشور را تشویق کرده است تا به این افراد رسیدگی کنند.
در گزارش ۳۰ صفحه ای پارلمان بریتانیا که هفتۀ گذشته منتشر شد بر منتقل شدن همکاران نیروهای بریتانیا از افغانستان تاکید شده است.
نشریه می نویسد که در این گزارش از حکومت خواسته شده است که در مورد خروج زودهنگام نظامیان بریتانیا از افغانستان و این که حامیان خود را در آن کشور به خطر انداختند، تحقیق شود.
مارننگ استار نوشته است که پس از حاکمیت دوبارۀ طالبان بر افغانستان، بیش از هفتاد و دو هزار و دوصد تن که به بریتانیا رفته اند، هنوز منتظر اند که پذیرفته شوند.
نشریه به نقل از وزارت دفاع بریتانیا نوشته است که بسیاری از این افغان ها شرایط آن ها را پوره نمی کنند.
در ادامه می خوانیم که بریتانیا تا کنون نزدیک ۲۰ هزار افغان را پذیرفته است که به گفتۀ شان به نحوی با بریتانیا در افغانستان همکاری کرده بودند و زندگی شان با خطر رو به رو بود.
به نوشتۀ نشریه، درخواست های این افغان ها هم با تأخیر پذیرفته شده، چیزی که انتقاد هایی را بر وزارت مهاجران بریتانیا برانگیخته است.
روزنامۀ گاردین
روزنامۀ گاردین به تصمیم هری بودا مگار برای فتح مرتفع ترین کوه جهان توجه کرده است.
به نوشتۀ روزنامه، این مرد نیپالی که در جریان اجرای مأموریت نظامی در افغانستان هر دو پایش را از دست داده، می خواهد که در ماه می امسال قلۀ اورست را فتح کند.
گاردین نوشته است، مگار در نوزده سالگی برای کسب معاش بالاتر از صدراعظم نیپال، به اردوی بریتانیا درخواست داد و یکی از ۲۳۰ نیپالی بود که پذیرفته شد.
در مطلب می خوانیم که مگار پانزده سال خدمت کرد.
روزنامه نوشته است که مگار در ماه اپریل سال ۲۰۱۰ هنگام گزمه پس از پا گذاشتن روی مواد انفجاری در افغانستان هر دو پای خود را از ناحیۀ سر زانو از دست داد.
پیش از این دو کوهنوردی که پاهای شان از زیر زانو قطع شده بود، توانستند به قلۀ اورست بروند.
اما به نوشتۀ روزنامه، برای مگار۴۳ ساله بدون زانو بلند شدن به این کوه خیلی دشوار است. او گفته است که بیشتر از دستان خود کار خواهد گرفت.
