از قدیم گفته‌اند: «به مالت نناز به شبی بند است، به حسنت نناز به تبی بند است». اعتماد به نفس در صورت داشته‌های معنوی عالی است، ولی از حد گذراندن آن، بدون برخورداری از داشته‌های درونی، زننده و خسته کننده است. خودمحوری یا خودشیفتگی، مصداق اعتماد به نفس بیش از اندازه است.
