امروزه پس از چندین دهه اجرای سیاست‌های حمایتی کنونی، مبرهن شد، این اقدامات هیچ کمکی در ارتقاء سطح کارآمدی و بهره وری بنگاه‌های صنعتی و بهبود کیفیت محصول نمی‌کند و تنها عاملی است برای اتلاف منابع ملی در حوزه انواع انرژی، توزیع رانت، شکاف طبقاتی و نابودی محیط زیست و منابع طبیعی کشور و تنها مؤلفه رقابت پذیری صنعت در ایران را محدود کرده است به ارائه جنس بی کیفیت، ولی به نسبت ارزان.
