در میان بیکاری و فقر ٬ فرا رسیدن زمستان نیز به نگرانی های مردم در پروان افزوده است.
یکی می گوید که قیمت مواد غذایی افزایش یافته، یکی می گوید که به مواد خوراکی دسترسی ندارد و دیگری می گوید که حیران است که برای زمستان پیشرو چگونه مواد سوخت تهیه کند.
رحیم داد در شهر چاریکار درکنار جاده با کراچی دستی کهنه اش به عابرین چشم امید بسته تا باری برای بردن به دستش آید. اما این مرد پنجاه و دو ساله که نان آور خانواده ده نفری است، به رادیو آزادی می گوید که هر شام تقریبا با دستان خالی به خانه برمی گردد. حال او از زمستان پیشرو نگران است.
"اولاد دار هستم، زمین سخت و آسمان بلند است هیچ چاره نداریم. بسیارتشویش زمستان دارم. ضرورت به چوب، آرد، زغال و دیگر مواد خوراکی داریم. تا حال نرخ هیچ مواد را نپرسیدیم و پول هم نداریم که خریداری کنیم. قیمت مواد خیلی بلند است امروز ۵۰ افغانی کار کردم و ۲۰ افغانی را غذا خوردم و فقط ۳۰ افغانی نزدم باقی مانده است. اگر برای ما کمک نشود در حالت کما میرسیم."
درحال حاضر نزدیک شدن زمستان سبب پریشانی بسیاری از خانواده هایی شده که کودکان خرد سال دارند.
ذکیه ۳۸ ساله سرپرست یکی خانوده ها است که پنج فرزند چهارتا ده ساله دارد.
"هیچ چیز نداریم و تا حال هیچ چیزنخریده ام. نه زغال گرفتیم و نه آرد گرفتیم. مشکلات زندگی ام بسیار زیاد است. دو هزار کرایه خانه می پردازم و پول برق را تحویل می کنم، شوهرم معتاد به مواد مخدر است پیش ما نمی باشد. خودم هم خانم خانه هستم و هم مرد بیرون هستم هیچ کاری کرده نمی توانم."
ذکیه در حال حاضر مصارف روزانه اش را بوسیله کارشاقه سه کودک اش مانند بوت پالشی و تگدی تأمین می کند.او از حال و روز خود و خانواده اش بیشتر می گوید:
"امشب به خدا قسم من غذا نخورده ام اولاد هایم رفتند در خانه همسایه آنجا عروسی بود و غذا خوردند ولی من تا صبح با شکم گرسنه خواب کردم و همین حالا فشارم پایان آمده هیچ احساس نمی کنم که انسان هستم."
برنامه جهانی غذا به تازگی گفته که برای ادامه کمک های غذایی به هجده میلیون نفری که با کمبود مواد غذایی رو به رو هستند، به بیش از یک میلیارد دالر نیاز است. این نهاد ملل متحد گفته که از این میان شش میلیون نفر در آستانه قحطی قرار دارند.
پس از حاکمیت دوباره طالبان در افغانستان چند صدهزار نفر از جمله زنان بیکار و با مشکلات اقتصادی گرفتار شده اند.
احمد شعیب ۲۸ ساله باشنده شهر چاریکار بیکاراست و از بلند رفتن نرخ مواد اولیه زمستانی شکایت دارد.
"قیمت زغال، ذغال سنگ، چوب و مواد خوراکی بالا شده و مردم اقتصاد ضعیف دارند و بیکاری به اوج خود رسیده و کار وباری که در حکومت جمهوریت بود فعلاً نیست و درآمد مردم نصف شده است."
برنامه جهانی غذا می گوید که در یک سال گذشته اقتصاد شکننده افغانستان فروپاشیده، کار و بار ناپدید شده و تغییراتی اقلیمی هم بر زندگی مردم در مناطق مختلف تاثیر گذاشته است.
سید حبیب نان آور خانواده هفت نفری یکی از افرادی است که بیکاری بیچاره ترش کرده. حال او هم از آمدن زمستان نگران است.
" برای من کسی کارنمیدهد، هرطرف می گردم و گدایی میکنم. برای زمستان هیچ چیز نگرفتیم فقط یک مقدار بته را جمع کردیم که همراه آن زمستان ما نمی گذرد. ممکن یک ماه برای ما کفایت کند. برای زمستان به چوب ضرورت دارم، به آرد ضرورت داریم و به روغن ضرورت داریم ولی توانایی خریداری اش را ندارم."
