زمان منبعی محدود و غیرقابل برگشت بوده و در عین حال ارزشمند است. اگر زمان را بهعنوان مطاع یا کالایی در اختیار انسان بدانیم باید گفت که مطاعی ارزشمند و به قول معروف طلا است. با این حال آیا ما همانقدر که برای طلا ارزش و قرب قائل هستیم و آن را به دقت حفظ و نگهداری مینماییم به زمان و وقتیکه در اختیار ماست اهمیت داده و در چگونگی استفاده و مصرف آن دقت و توجه لازم را داریم؟