زن و شوهرهای قدیمی هم برای داشتن فرزند چندان اهل محاسبه و دو دوتا چهارتا نبودند. باور داشتند «هر آن کس که دندان دهد نان دهد» و همین باور هم موجب میشد تا در خانههای آجری و اتاقهای کوچک چند فرزند بیاورند و بچهها را در کنار یکدیگر بزرگ کنند و به ثمر برسانند.