این گونه حرف زدن از مصادیق غلو و مبالغه گویی غیر منطقی است که در امر دین و مقدسات زیانبارتر از عرصههای دیگر است. آیا واقعا حوزه ما سرشار از پاسخهای متقن و منقح و علمی برای مشکلات بشریت و دنیاست؟ ما که در پیش پا افتادهترین مسائل فقهی خود مانند وقت نماز صبح تا مهمترین مساله کلامی و فلسفی مان یعنی توحید، اختلافات در حد تضاد و تناقض داریم؟