رضا کنگرلو
روزی هنگام ظهر که مهندس موسوی در حال رفتن به سوی منزل بودند با فریادهایی فردی که جلو درب ورودی ساختمان مرکزی بودند مواجه شدند که فریاد می زد: آقای مهندس، آقای مهندس
مهندس بر می گرده که ببینه طرف کی هست و چه کار داره که محافظین، ایشان را به زور از محوطه بیرون می برند.
بلافاصله که مهندس به منزل رسیدند با آیفن دفتر تماس گرفتند و گفتند: فردی جلوی درب ساختمان مرا صدا می زدند که برادران حفاظت از رفتن من به سمت او جلوگیری کردند. سریعا به آنجا بروید و ببینید این فرد کی بود و با من چه کار داشت. قبل از اینکه جلوی درب بروم با یکی از دوستان حفاظت مواجه شدم که از جلوی درب برمیگشت. سوال کردم قضیه چی بود؟ گفت ظاهرا یکی از برادران سپاهی سپاه حفاظت که در جبهه دچار موج گرفتگی شده و جانباز شده بودند پیش همکارانشان در جلوی درب آمده بودند که با دیدن آقای مهندس از فرصت استفاده کرده و ….
در همین حال برادر جانباز هیجانی شده بودند و با سیلی هم، دوست محافظ را که گفته بوده با اقای موسوی چکار داری؟ نواخته بودند.
بنده هم برگشتم و به منزل آقای مهندس تماس گرفتم. وقتی ایشان گوشی را برداشتند( با لحن خنده) گفتم: چیز مهمی نبود آقای مهندس. ایشان از جانبازان موجی هستند.
ناگهان آقای مهندس با لحن تند گفتند: موجی هستند که باشند، ایشان به خاطر من و شما به جبهه رفتند و جانباز موجی شدند. اگر ایشان نبودند من و شما هم اینجا نبودیم. من از شما خواستم بروید و ببینید چه درخواستی داشتند. همین الان برگردید و یک گزارش از درخواست این برادر جانباز برایم تهیه کنید.
بعد برادر جانباز وقتی سر تیم حفاظت را دید بهش گفت دیدی تو آقای موسوی نبودی….!
البته گزارشی هم تهیه و از سوی دفتر رسیدگی هم شد ولی این ماجرا عمق نگاه مهندس به جانباز و صاحبان اصلی کشور را برایم بیشتر مشخص کرد.
یاد باد آن روزگاران
یاد باد یاد باد
ارادتمند عبد صالح خدا میرحسین موسوی
رضا کنگرلو
