فرنگیس حبیبی، روزنامه‌نگار ایرانی ساکن فرانسه، صبح روز شنبه 27 بهمن برابر 16 فوریه، پس از یک دوره بیماری در هفتاد و دوسالگی درگذشت. او در رشته جامعه‌شناسی تحصیل کرده بود و سال‌ها ریاست بخش فارسی رادیو بین‌المللی فرانسه را برعهده داشت.
فرنگیس حبیبی که در سال‌های ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۲ عضو کنفدراسیون دانشجویان ایرانی بود، پس از انقلاب به ایران رفت، اما در دوران جنگ ایران و عراق دوباره به فرانسه بازگشت. هم زمان به روزنامه نگاری و تحقیق می‌پرداخت. 10 روز پیش از مرگ او، کتابش، با عنوان «جنگ با من از دور سخن گفته است» توسط انتشارات استوک (Stock) در پاریس منتشر شد.
در باره آمدنش به فرانسه، در آغاز کتابش، او می‌نویسد: «من در نوزده سالگی، در سال ۱۹۶۶، به پاریس رسیدم. ویکتور هوگو به سهم خود در این سفر نقش داشت. پدرم به او ارج می‌گذاشت. وانگهی، فردای رسیدنم، برادر بزرگم که در فرانسه زندگی می‌کرد، مرا سوار بر موتورش کرد و برد به یک میدان در محله سیزدهم پاریس، جایی که ماریوس و کوزت -دو شخصیت رمان معروف بینوایان نوشته ویکتور هوگو- به سر می‌بردند بدین‌سان، او 53 سال از عمر خود را، به استثنای دوره‌ای که با پیروزی انقلاب به ایران بازگشت و در وطن بسر برد، در فرانسه گذراند.
او تمام چهل سالی که از عمر انقلاب ایران می‌گذرد را در کار گذراند. کار مشاهده و تحقیق و بیرون کشیدن حقیقت از تاریک‌خانه سانسور و تا جای ممکن شفاف در اختیار ایرانیان قراردادن آن.
فرنگیس حبیبی، درسوگ دوستش نوشت: «وقتی موجود عزیزی آدم را ترک میکند، ترکی بی‌بازگشت ، انگارعصارهِ زندگیش مثل شهاب هایی رنگارنگ از پهنهِ آسمان ذهن پروازکرده است». این سخن غم افزا واندوه بار، بیانگر همان اندوه است که با پرواز او، بردل بستگان وعزیزان ودوستانش نشست. پس اززمانی بابیماری سرطان،دست وپنجه داشتن، سرانجام در روز شنبه درگذشت. امامهر او در دلِ دوستارانش نقشی دیرپا برجا گذاشته‌است. یاد و نامش زنده است در قلب همه دوستارانش!
احمد رناسی
27 بهمن 1397
انقلاب اسلامی در هجرت، درگذشت این روزنامه نگار با دانش و فرهنگ را به خانواده او و جامعه روزنامه نگاران تسلیت می‌گوید.
