خاتمی در سال ۸۰ و در اوج محبوبیت خود ۲۲ میلیئون رای از مردم گرفت. اما یک سال بعد در سال ۸۰، لیستهای منسوب به او در انتخابات شورا ناکام ماندند و یک تجربه تلخ تاریخی برای اصلاح طلبان رقم خورد. این شکست در سال ۸۴ هم تکرار شد و در حالی که مصطفی معین، نزدیکترین کاندیدا به خاتمی تصور میشد، او با حدود ۴ میلیون رای، نفر پنجم انتخابات شد. نیازی نیست راه دوری برویم؛ خود خاتمی در سال ۹۲ و همزمان با انتخابات ریاست جمهوری هم با لیست اصلاح طلبان برای شورای شهر تهران، عکس یادگاری گرفت و پشت آنها ایستاد. اما این لیست کمتر از نیمی از کرسیهای شورا را به دست آورد و نتوانست اکثریت پارلمان شهری را تصاحب کند. همه این تجربههای تاریخی نشان میدهد، اولا محبوبیت خاتمی مانند هر شخصیت سیاسی دیگری در کشور نسبی است و نه مطلق؛ در ثانی این محبوبیت - حتی اگر با دیگران قابل قیاس هم نباشد – ثابت نیست و بسته به شرایط سیاسی کشور بالا و پایین می رود.
