یک کارگردان آثار ضداستعماری و ضدوابستگی که در سینمای تقریباً وابسته ایران مرواریدی محسوب می‌شد دار فانی را وداع می‌گوید و در مراسم تشییع او انتظار می‌رود که نزدیکانش و کسانی که از تریبون مراسم استفاده می‌کنند برای ارج نهادن و قدرشناسی از او سخنانی درباره خصال و ویژگی‌های این هنرمند بر زبان بیاورند و به احترام خانواده آن عزیز سفر کرده که داغدار هستند سخنانی التیام بخش و مرتبط انتخاب کنند، اما بازیگر مشهور حرمت مراسم و صاحب عزا را نگه نمی‌دارد و با سوءاستفاده از فرصتی که به او داده شده حرف‌هایی بی‌ربط بر زبان می‌راند.
