| سفر دوره ای آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان به منطقه قفقاز جنوبی (23-25 اوت 2018 / 1-3 شهریور 1397) از منظر اتخاذ یک رویکرد متوازن دیپلماتیک بسیار شایان توجه است. مشابه این رویکرد، در سفرهای دوره ای و منطقه ای فرانسوا اولاند، رئیس جمهور پیشین فرانسه، سرجو ماتارلا، رئیس جمهوری ایتالیا، پاپ فرانسیس رهبر مسیحیان کاتولیک جهان در قبال سه کشور منطقه و دیمیتری مدودف در رابطه با جمهوری آذربایجان و ارمنستان نیز قابل مشاهده است. مجموع این تحرکات دیپلماتیک از سوی کشورهای مختلف، یک بار دیگر ضرورت مدیریت رویکرد متوازن دیپلماسی ایران در قبال منطقه قفقاز جنوبی را نشان می دهد. پیشینه سیاست خارجی ایران نیز گویای این واقعیت است که رویکرد تقریباً متوازن ایران در این منطقه روند نامتوازنتری به خود گرفت و این روند همچنان ادامه دارد. در این راستا، ایران به واسطه روابط توامانی که با هر سه کشور منطقه قفقاز جنوبی دارد (امتیازی که دو همسایه دیگر قفقاز یعنی روسیه و ترکیه از آن محروم هستند)، می تواند 11 دیدار دو جانبه و چند جانبه روسای جمهور ایران و جمهوری آذربایجان در مقابل 3 دیدار روسای جمهور ایران و ارمنستان را متوازن تر از گذشته نماید و به فاصله دو دهه ای عدم دیدار روسای جمهور ایران و گرجستان (سفر مرحوم هاشمی رفسنجانی، رئیس جمهور وقت ایران به تفلیس در آوریل ١٩٩٥ و سفر میخائیل ساکاشویلی، رئیس جمهور وقت گرجستان به تهران در اوت ٢٠٠٤) هر چه سریع تر پایان دهد. با عنایت به نکات و ملاحظات یاد شده، در این یادداشت تحلیلی کوشش خواهد شد با توجه به سفر دوره ای صدراعظم آلمان به منطقه قفقاز جنوبی، درک بهتری از تجربه پر فراز و نشیب ایران در اتخاذ رویکرد متوازن در قبال سه کشور منطقه قفقاز جنوبی حاصل شود. |  |
