يك كارگردان آثار ضداستعماري و ضدوابستگي كه در سينماي تقريباً وابسته ايران مرواريدي محسوب مي‌شد دار فاني را وداع مي‌گويد و در مراسم تشييع او انتظار مي‌رود كه نزديكانش و كساني كه از تريبون مراسم استفاده مي‌كنند براي ارج نهادن و قدرشناسي از او سخناني درباره خصال و ويژگي‌هاي اين هنرمند بر زبان بياورند و به احترام خانواده آن عزيز سفر كرده كه داغدار هستند سخناني التيام بخش و مرتبط انتخاب كنند اما بازيگر مشهور حرمت مراسم و صاحب عزا را نگه نمي‌دارد و با سوءاستفاده از فرصتي كه به او داده شده حرف هايي بي‌ربط بر زبان مي‌راند.
