چرا آخرین باری که یک مسئول فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و حتی ورزشی در مقابل دیدگان مردم گریست، به خاطر نمی‌آوریم؟! چرا شرمندگی را در چهره هیچ کارگزاری پس از آنکه ایران در حوزه‌های مسئولیت محول شده به آنها، جایگاه برتر در خاورمیانه را نیز به دست نیاورد، نمی‌بینیم؟!
