اهمیت یک اسلحه خوب بر کسی پوشیده نیست اما مهمات نیز نقشی مهم در نتیجه‌ای که نهایتا از شلیک گرفته می‌شوند ایفا می‌کنند. بسته به نوع مهمات، جنسی که از آن ساخته شده‌اند، طراحی که مرمی دارد و مقدار مواد انفجاری که آن را هدایت می‌کند، دقت، شتاب و نحوه برخورد آن تغییر می‌کند. گلوله‌های باز شو نوعی از مهمات هستند که بعد از اصابت به هدف تا حدود دو برابر قطر اولیه باز می‌شوند. هدف اصلی ساخت چنین گلوله‌هایی تخریب بیشتر به هدف است، با باز شدن تیر مقدار بیشتری از انرژی حرکتی تیر به هدف منتقل می‌شود و زخمی که ایجاد می‌کند بزرگ تر است. نیروهای پلیس نیز از این مهمات استفاده می‌کنند چون در این نوع گلوله‌ها قدرت نفوذ کمتر است و گلوله از بدن هدف خارج نمی‌شود که خطر خروج تیر از بدن هدف و اصابت آن به اشخاص غیر مرتبط را کاهش می‌دهد و همچنین تیر کمانه نمی‌کند و در برخورد با اهداف سخت از هم می‌پاشد. استفاده از این نوع گلوله در جنگ‌ها ممنوع است، دلیل این ممنوعیت باز شدن تیر و ایجاد درد و رنج غیر ضروری در دشمن است. البته با توجه به این که سربازان معمولا جلیقه‌های مناسب به تن می‌کنند این نوع گلوله که قدرت نفوذ کمتری دارد استفاده عملی کمتری نیز دارد. آنچه در طراحی این نوع گلوله اهمیت دارد در نظر گرفتن شتابی است که با آن به هدف اصابت می‌کند. گلوله برای باز شدن نیاز به شتاب کافی هنگام اصابت دارد، اگر غلاف گلوله نازک باشد در شتاب کمتر نیز باز می‌شود، اما اگر همین گلوله هنگام اصابت شتاب زیادی داشته باشد هنگام اصابت به هدف متلاشی می‌شود و اثر بخشی و نفوذ لازم را نخواهد داشت. در نتیجه فاصله هدف و طول لوله سلاحی که تیر از آن شلیک می‌شود و تعیین کننده شتاب تیر است نقش مهمی در اثر بخشی این نوع تیر ایفا می‌کند. اما در این نوع گلوله، با استفاده ساختاری سه مرحله‌ای که در آن نوک تیر پلیمری و سخت، میانه آن سربی و نرم و پشت و دور مرمی از مس ساخته شده. از این طریق در فاصله‌های دور همچنان تیر از هم باز می‌شود و در فاصله‌های نزدیک هم وزن و استحکام کافی برای نفوذ به هدف را دارد.
