Η αφέλεια του Μαξίμου στο «αγροτικό»

Επειτα από εκείνον τον «αρχιστράτηγο των μπλόκων», τον Κ. Ανεστίδη, ένας ακόμη αγροτοσυνδικαλιστής, ονόματι Γιώργος Μπότας, ήρθε η ώρα να διαπομπευθεί πανελληνίως, διότι (όπως κατηγορείται) είχε πάρει κι αυτός παράνομα κάτι ενισχύσεις από τον ΟΠΕΚΕΠΕ. Το όπως πάντα έγκυρο περί αυτά κυβερνητικό ρεπορτάζ αναφέρει ότι ο περί ου ο λόγος είχε δηλώσει 17 χωράφια που δεν ήταν ακριβώς δικά του, και εξ αυτού του λόγου προσπορίστηκε 144.000 ευρώ, άρα ρε κύριε, πώς πρωτοστατείς στα μπλόκα ενώ είσαι υπόλογος για όλα αυτά, και σου έχουμε δεσμεύσει και τους λογαριασμούς;! Απλά και παστρικά ο κυβερνητικός Ζορό, τον εντόπισε κι αυτόν τον Μπότα, και αρχίζει ήδη το μαρτύριό του…

Εμένα πάντως αυτό που με εντυπωσιάζει, τρομερά, δεν είναι που ένας ολόκληρος κυβερνητικός μηχανισμός έχει επιδοθεί σε μια άνευ προηγουμένου έρευνα, δι’ όλων των διαθέσιμων υπηρεσιών της πολιτείας, να εντοπίσει περιπτώσεις όπως του συγκεκριμένου ή όπως του Ανεστίδη προ ημερών, ώστε εν συνεχεία μέσω του γνωστού (προπαγανδιστικού) καναλιού, να τους παραδώσει στην πανελλήνια χλεύη, και ως λογική συνέπεια, να δυσφημήσει τις αγροτικές κινητοποιήσεις. Οχι! Αυτό που με εντυπωσιάζει, είναι η αφέλεια του Μεγάρου Μαξίμου να πιστεύει ότι η λύση στο «αγροτικό» θα προκύψει μέσα από τον κοινωνικό αυτοματισμό, χωρίς να χρειαστεί να ασχοληθούν σοβαρά με το πρόβλημα, και να δώσουν ουσιαστικές λύσεις…

Πρώτα πληρωμή, μετά διαπόμπευση

Το ωραίο στην υπόθεση του συγκεκριμένου Μπότα είναι ότι λίγες ημέρες πριν του δεσμεύσουν τους λογαριασμούς και εν συνεχεία τον διαπομπεύσουν (πάλι καλά που δεν τον συνέλαβαν, να τον κουρέψουν, μαζί με όλα τα συμπαρομαρτούντα) είναι ότι πληρώθηκε κανονικά τις ενισχύσεις από τον ΟΠΕΚΕΠΕ!!!

Για να δούμε τι δήλωσε ο άνθρωπος, σχετικά: «Υποτίθεται ότι οι πληρωμές άργησαν γιατί ελέγχθηκαν εις διπλούν όλα, λόγω της επέμβασης της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας. Αρα αφού με πλήρωσαν, μετά από τόσο ενδελεχή έλεγχο, πώς γίνεται μετά από πέντε ημέρες εγώ να είμαι εγκληματίας»;

Απλό, άγνωστέ μου κύριε Μπότα. Σε πλήρωσαν, πριν διεκδικήσεις κι εσύ τα 15 λεπτά δημοσιότητας. Μόλις σε είδαν όμως να επελαύνεις λάβρος στα κανάλια, δόθηκε η εντολή να σε ξεψαχνίσουν. Τη συνέχεια, την αντελήφθης μόνος, hard way…

Λαϊκισμός σε ζωντανή μετάδοση

Ευτυχώς στις γιορτινές ημέρες είχαμε και μερικές στιγμές ευφορίας, που μας χάρισε η τηλεόραση, αφειδώλευτα. Σε τηλεοπτική εκπομπή (Action 24), πλακώνονται, κατά το σύνηθες, οι αψίκοροι (γνωστοί από παλαιότερες τηλεοπτικές «αναμετρήσεις» σε διάφορα πάνελ) Σοφία Βούλτεψη και Χρήστος Γιαννούλης. Η Σοφία της ΝουΔου, ο Γιαννούλης (επί του παρόντος) του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Γιαννούλης θέτει στη συζήτηση, θέμα σοβαρότατο: γιατί ο Πρωθυπουργός πήγε 4 ημέρες διακοπές στα Χανιά, και δεν έκατσε προφανώς σπίτι του να κοιτάζει το ταβάνι. Η άλλη που δεν αφήνει τίποτε να πέσει κάτω, του θυμίζει και σωστά, κατ’ εμέ, ότι το ίνδαλμά του Τσίπρας, έφυγε για σκαφάτες διακοπές λίγες ημέρες μετά το Μάτι και ενώ κάπνιζαν ακόμη τα αποκαΐδια…

Και μετά, αρχίζουν ένα ανελέητο πινγκ πονγκ, το οποίο απειλεί να ξαπλώσει όλους, ανάσκελα, στο στούντιο. Μαζί με τους τηλεθεατές στο σπίτι τους. Η κατάληξη δεν έχει καμία σημασία (αποχώρησε ο Γιαννούλης από το πάνελ), σημασία έχει ότι στις παρυφές του 2026, ο λαϊκισμός είναι πάντα εδώ και πριονίζει ακατάπαυστα τον κοινοβουλευτισμό, την πολιτική και το κύρος των πολιτικών…

Λογοκρισία ή βλακεία;

Η ιστορία με δυο λόγια έχει ως εξής: συγκρότημα υπό τον τίτλο Banda Entopica, το οποίο δραστηριοποιείται στη Βόρεια Ελλάδα παίζοντας κυρίως «πειραγμένες» παραδοσιακές μουσικές από τα Βαλκάνια, πραγματοποιεί συναυλία στη Φλώρινα. Τα παιδιά έχουν παίξει ελληνικά τραγούδια, βουλγάρικα, σερβικά κ.ά. και κάποια στιγμή, αρχίζουν να παίζουν και τραγούδια τα οποία θεωρούνται «απαγορευμένα» στην περιοχή. Δύο συγκεκριμένα. Ενα ερωτικό, και ένα, πες το, «λεβέντικο», χορευτικό. Γιατί είναι «απαγορευμένα» τα τραγούδια; Διότι είναι ακατάληπτα για μας τους υπόλοιπους, αλλά κατανοητά για ορισμένους από τους κατοίκους της περιοχής, που μιλούν τα «ντόπια». Οπου «ντόπια» είναι το γλωσσικό ιδίωμα που ομιλείται κατά κύριο λόγο στα Σκόπια.

Γίνεται ένας ψιλοχαμός την ώρα της συναυλίας, ανεβαίνει στη σκηνή φουριόζος ο δήμαρχος της Φλώρινας Γιαννάκης ονόματι, και διακόπτει τη συναυλία. Είναι λογοκρισία αυτό που κάνει; Οχι, δεν είναι λογοκρισία, είναι κάτι χειρότερο: είναι βλακεία! Απύθμενη…

Χάθηκε η ψυχραιμία

Και θα εξηγήσω γιατί: σε μια εποχή που όλα αυτά που ταλαιπώρησαν την περιοχή, και ειδικά οι αλυτρωτικές διεκδικήσεις των σκοπιανών γειτόνων, είχαν τεθεί στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, επειδή ο κόσμος προχωρεί και αλλάζει, ο δήμαρχος και όσοι επικρότησαν την αδιανόητη κίνησή του, γύρισαν τον χρόνο πίσω. Δεκαετίες πίσω. Τότε που στην περιοχή κυριαρχούσε η αντίληψη της «εθνικής καθαρότητας». Και κάπως έτσι έδωσαν την ευκαιρία στους «εθνικόφρονες» και στις δύο πλευρές των συνόρων, να ξύσουν παλιές πληγές που σιγά σιγά επουλώνονταν. Ασε που όσα έγιναν στη Φλώρινα, ήρθαν κι έδεσαν με τα όσα επιχειρεί κάθε τόσο η πολιτική ηγεσία του γειτονικού κρατιδίου, για να υπονομεύσει και να ακυρώσει στην πράξη, τη Συμφωνία των Πρεσπών. Και δεν μιλάω καν για αυτή καθ’ εαυτή την κίνηση του δημάρχου και των συν αυτώ, που παραπέμπει στις πιο ακραίες μορφές λογοκρισίας – να διακόπτεται με τη βία μια μουσική συναυλία.

Γενικώς, πάλι μπάχαλο τα κάναμε, με δική μας υπαιτιότητα…

Διότι χάθηκε η ψυχραιμία και η κοινή λογική.

Κρεσέντο μίσους για τον «Καποδίστρια»

Αλλο «μεγάλο» θέμα των ημερών, ο  Εδρασε πάλι η συμμορία των άτεχνων, των ατάλαντων και των αγράμματων στο ερεβώδες Διαδίκτυο, «θάβοντας» την ταινία του Γιάννη Σμαραγδή για τον πρώτο Κυβερνήτη. Δεν είχαν δουλειά να κάνουν αυτές τις «άγιες ημέρες», και επιδόθηκαν σε ένα άνευ προηγουμένου κρεσέντο μηνυμάτων μίσους εις βάρος του σκηνοθέτη και της δουλειάς του, παρότι – ΕΙΝΑΙ ΒΕΒΑΙΟ! – οι περισσότεροι δεν είδαν την ταινία. Ούτε κι εγώ την είδα. Κάποια στιγμή, θα το κάνω. Γνωρίζω όμως τον Γ. Σμαραγδή, και τη δουλειά του. Εγινα προ ετών κοινωνός του πάθους του να γυρίσει μια ταινία για τον οσιομάρτυρα του ελληνικού έθνους Ιωάννη Καποδίστρια, και μέσα από την ταινία αυτή, να περάσει μηνύματα κατά του διχασμού, της πατριδοκαπηλίας, της εκμετάλλευσης. Και χάρηκα πραγματικά όταν τα κατάφερε. Απ’ όσα πάντως άκουσα για αυτή, το αισθητικό αποτέλεσμα τον δικαιώνει, και ο πρωταγωνιστής του Αντώνης Μυριαγκός (υποδύεται τον Καποδίστρια) είναι εξαιρετικός. Κατά συνέπεια όλοι αυτοί οι haters που δεν πρόκειται να τη δουν, καλύτερα ας σιωπήσουν. Ο κινηματογράφος είναι μια πολυσύνθετη συλλογική δουλειά, και δεν έχουν ιδέα για αυτή. Αντε πια, που μου γίναν όλοι… Δανίκες!

Αντίο σε έναν αυθεντικό ρεπόρτερ

Είναι κρίμα, είναι άδικο, είναι οδυνηρό, να φεύγουν από τη ζωή πρόωρα, άνθρωποι που τίμησαν τη δημοσιογραφία, και περπάτησαν με αξιοπρέπεια, με ήθος και με ψηλά το κεφάλι. Η μεγάλη απώλεια που μετράμε εδώ και τρεις ημέρες οι δημοσιογράφοι, είναι του φίλου μας Αντώνη Κοκορίκου, ενός σπουδαίου ταλέντου που διακρίθηκε τόσο στον γραπτό όσο και στον προφορικό λόγο. Εφυγε έπειτα από έναν δύσκολο, άνισο, αγώνα, και άφησε πίσω του, διαρκή παρακαταθήκη, δύο σημαντικά βιβλία: «Το σχέδιο για τη χώρα» (2016, Εκδόσεις Ι. Σιδέρης), ένα βιβλίο με τολμηρές ιδέες και προτάσεις για το μέλλον της Ελλάδας, και το «Η Αριστερά στο δρόμο με τις πεπονόφλουδες» (2019, Εναλλακτικές Εκδόσεις). Ο Κοκορίκος είχε ξεκινήσει τη δημοσιογραφική του καριέρα στην Εύβοια, στην εφημερίδα «Ευβοϊκή Γνώμη» και συνέχισε στο περιοδικό «Αγωνιστής» της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ στα τέλη της δεκαετίας του ’70, πριν ανοίξει τα φτερά του στον μεγάλο στίβο της ελληνικής δημοσιογραφίας…

Οι φίλοι του θα τον θυμόμαστε για το αυθεντικό ταλέντο και τις ικανότητές του στο ρεπορτάζ, όπως και για το πηγαίο χιούμορ του…