Σε «ταραγμένα νερά» το επικείμενο ραντεβού Μητσοτάκη και Ερντογάν
Θέμα χρόνου φαίνεται πως είναι πλέον η ανακοίνωση της οριστικής ημερομηνίας κατά την οποία θα διεξαχθεί το 6ο Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας Ελλάδας – Τουρκίας στην Αγκυρα, με πιθανότερη περίοδο το πρώτο δεκαπενθήμερο Φεβρουαρίου, και ενώ στα «ήρεμα νερά» εσχάτως σημειώνονται έντονοι «κυματισμοί» μέσω δηλώσεων τούρκων αξιωματούχων, δημοσιευμάτων σε τουρκικά ΜΜΕ και παραβιάσεων στο Αιγαίο από (οπλισμένα) τουρκικά F-16.
Το τοπίο, παρότι δεν είναι πρωτοφανές ως προς το ιστορικό των σχέσεων Αθήνας – Αγκυρας, ειδικά εν αναμονή συνάντησης κορυφής των δύο ηγετών, εντούτοις δεν αποπνέει επί του παρόντος το πνεύμα της Διακήρυξης Φιλίας των Αθηνών, χωρίς, ωστόσο αυτό να σημαίνει πως και οι δύο πλευρές δεν επιθυμούν (η καθεμιά για τους δικούς της λόγους) τη διατήρηση της λειτουργικής σχέσης που έχει αναπτυχθεί τα τελευταία δυόμισι χρόνια.
Το ρευστό γεωπολιτικό περιβάλλον και η αστάθεια που πυροδοτούν στην ευρύτερη περιοχή οι περιφερειακές εξελίξεις ωθούν Ελλάδα και Τουρκία να εστιάσουν επί του παρόντος στα λεγόμενα «χαμηλής ατζέντας» ζητήματα τα οποία φέρνουν, παραδοσιακά, κοντά τις δύο χώρες μέσω της διμερούς συνεργασίας. Η τουρκική πλευρά έχει καταστήσει σαφές πως επιθυμεί τη διεξαγωγή του ΑΣΣ στο οποίο είναι προγραμματισμένο να συναντηθούν και να ανταλλάξουν απόψεις (ακόμα και συμφωνώντας ότι διαφωνούν) Μητσοτάκης και Ερντογάν, την ώρα που η ελληνική πλευρά έχει επίσης τονίσει πως την ενδιαφέρει να επιμείνει στη συνέχιση του δομημένου ελληνοτουρκικού διαλόγου χωρίς κατ΄ ανάγκη αυτός να παραγάγει στην επικείμενη συνάντηση θεαματικά αποτελέσματα.
Για την Ελλάδα που διαδραματίζει ρόλο πυλώνα σταθερότητας στην περιοχή κρίνεται κεφαλαιώδες το να διατηρηθούν οι δίαυλοι επικοινωνίας με τη γειτονική χώρα ενεργοί καθώς, χάρη σε αυτούς τους διαύλους (που οικοδόμησαν κυρίως οι δύο ΥΠΕΞ), έχει επανειλημμένα αποφευχθεί η μετατροπή εντάσεων σε κρίσεις επί του πεδίου. Στο πλαίσιο της νέας αρχιτεκτονικής ασφαλείας που σφυρηλατείται στην Ανατολική Μεσόγειο, Αθήνα και Αγκυρα καταγράφουν κινητικότητα, με την ελληνική πλευρά να αναβαθμίζει σταθερά τον ρόλο της στην περιοχή επενδύοντας στη συνεργασία επί τη βάσει των κανόνων του διεθνούς δικαίου.
Παρά τις αναθεωρητικές διατυπώσεις της τουρκικής πλευράς, ανώτατες διπλωματικές πηγές στην Ελλάδα επαναλαμβάνουν πως «υπάρχει πάντα το περιθώριο» (και παρά την καταγεγραμμένη διαφορά επί του εύρους της συζήτησης) οι δύο χώρες κάποια στιγμή να συμφωνήσουν στη διευθέτηση της οριοθέτησης υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ, ως τη μόνη οδό εμπέδωσης ειρήνης και ευημερίας στην περιοχή.
Πέραν των διμερών και των όσων θεμάτων επιδιώκει κάθε τόσο η Τουρκία να βάλει στο τραπέζι ως «πακέτο σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο», σειρά περιφερειακών εξελίξεων προκαλούν περαιτέρω κλυδωνισμούς στη σχέση Ελλάδας – Τουρκίας. Γεγονότα όπως η Τριμερής στην Ιερουσαλήμ (την οποία ο τουρκικός Τύπος αποτύπωσε ως «συμμαχία του κακού») ή καταστάσεις όπως η επόμενη ημέρα στη Γάζα, τη Λιβύη, τη Συρία και τον Λίβανο, όπου και η Τουρκία διεκδικεί χώρο και ρόλο την ώρα που η Ελλάδα ταυτόχρονα κινείται μέσω θεσμικών οδών προς την κατεύθυνση του να είναι ενεργώς παρούσα, βάζουν τις δύο πλευρές απέναντι, ενώ ταυτόχρονα υπενθυμίζουν τη ρευστή περιρρέουσα πραγματικότητα που δεν σηκώνει άλλες εντάσεις.
Επόμενο βήμα στα ελληνοτουρκικά, η τελική συνεννόηση Γεραπετρίτη – Φιντάν λίγο πριν από τους επόμενους γύρους Πολιτικού Διαλόγου (20/1) και Θετικής Ατζέντας (21/1) για την οριστικοποίηση διαδικαστικών ζητημάτων που αφορούν στο ΑΣΣ. Εως τότε, ακλόνητες πραγματικότητες παραμένουν αφενός η αμετάβλητη στάση των ΗΠΑ ως προς τα F-35 που διεκδικεί η Τουρκία καθώς και η καταγεγραμμένη μετατόπιση της Τουρκίας ως προς το Κυπριακό και το ζήτημα των χωρικών υδάτων υπό το πρίσμα του casus belli και του SAFE.