Είναι από τις ιστορίες που συγκλονίζουν. Το δράμα του Μικέλε Παντοβάνο, όπως παρουσιάζεται στο ντοκιμαντέρ «Innocente, 17 anni senza libertà» («Αθώος, 17 χρόνια χωρίς ελευθερία»), αποκαλύπτει τις θριαμβευτικές και τραγικές πτυχές μιας ζωής που ταλαντεύτηκε από την κορυφή του ποδοσφαίρου στην απόλυτη αδικία. Ο Παντοβάνο, ένας ιταλός ταλαντούχος επιθετικός που κατέκτησε το Τσάμπιονς Λιγκ το 1996 με τη Γιουβέντους, κατηγορήθηκε αδίκως για χρηματοδότηση διεθνούς κυκλώματος ναρκωτικών, γεγονός που σημάδεψε τη ζωή του για σχεδόν δύο δεκαετίες.
Ο Μικέλε Παντοβάνο, που μεγάλωσε στα προάστια του Τορίνου, βρέθηκε στην κορυφή του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου ως μέλος μιας θρυλικής ομάδας της Γιουβέντους, δίπλα σε παίκτες όπως ο Τζιανλούκα Βιάλι, ο Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο και ο Φαμπρίτσιο Ραβανέλι. Η καριέρα του έμοιαζε ιδανική, μέχρι το 2006, όταν η ζωή του άλλαξε δραματικά.
Εκείνη τη χρονιά, κατά τη διάρκεια του τελικού του Παγκοσμίου Κυπέλλου, ο Παντοβάνο δεν βρισκόταν ανάμεσα στους πρώην συμπαίκτες του, αλλά παρακολουθούσε το παιχνίδι από τη φυλακή του Μπέργκαμο, κατηγορούμενος για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση. Η βασική κατηγορία αφορούσε ένα δάνειο ύψους 35.000 ευρώ σε έναν παιδικό του φίλο, που φερόταν ως εγκέφαλος του κυκλώματος. Ο Παντοβάνο υποστήριξε ότι το ποσό αυτό προοριζόταν για την αγορά ενός αλόγου, αλλά βρέθηκε μπλεγμένος σε μια υπόθεση που δεν είχε καμία σχέση με τον ίδιο.
Τον Οκτώβριο του 2011 ο εισαγγελέας ζήτησε 24 χρόνια φυλάκιση για τον ιταλό φορ. Τον επόμενο Δεκέμβριο το δικαστήριο τον καταδίκασε σε πρώτο βαθμό σε φυλάκιση 8 ετών και 8 μηνών, που μειώθηκε σε 6 χρόνια και 8 μήνες σε έφεση. Δηλώνοντας πάντα αθώος, έλεγε: «Με κατηγόρησαν ότι χρηματοδοτούσα διακίνηση ναρκωτικών, αλλά αντ’ αυτού δάνεισα μόνο 35 χιλιάδες ευρώ σε έναν παιδικό φίλο που μπορεί να ήταν εγκληματίας αλλά παραμένει φίλος. Μου είπε ότι τα χρειαζόταν για ένα χρέος…».
Ο Παντοβάνο πέρασε 10 ημέρες σε απομόνωση και πάνω από 3 μήνες στη φυλακή, βιώνοντας την απόλυτη ταπείνωση.
Στον πρώτο βαθμό, καταδικάστηκε σε 8 χρόνια και 8 μήνες φυλάκισης, απόφαση που τον κατέβαλε ψυχολογικά. Οι δικαστικές περιπέτειες κράτησαν 17 χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων άλλαξε δικηγόρους, προσέφυγε στον Αρειο Πάγο και κατέθεσε χιλιάδες έγγραφα, μέχρι την τελική του αθώωση από το Εφετείο του Τορίνο στις 31 Ιανουαρίου 2023.
Για το νομικό αυτό λάθος δεν έλαβε καμία αποζημίωση από το ιταλικό κράτος.
Η σύζυγός του Αντριάνα και ο γιος του Ντένις, υπήρξαν τα στηρίγματά του καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής της οδυνηρής περιόδου. Η Αντριάνα δεν σταμάτησε ποτέ να πιστεύει στην αθωότητά του, λέγοντάς του: «Οταν τελειώσει, θα κάνουμε…», χωρίς να βάζει ποτέ τη λέξη «αν». Ο Ντένις, που τότε ήταν μόλις 13 ετών, αντιμετώπισε το δικό του τραύμα, χάνοντας τον πατέρα του σε μια κρίσιμη περίοδο της ζωής του.
Η υπόθεση του Μικέλε Παντοβάνο συναντά αυτή του Ντένις Μπεργκαμίνι, φίλου και πρώην συμπαίκτη του, ο οποίος δολοφονήθηκε το 1989. Η πρόσφατη καταδίκη της πρώην συντρόφου του Μπεργκαμίνι για τη δολοφονία του κλείνει έναν άλλο κύκλο αδικίας, με τις ιστορίες των δύο ανδρών να συνδέονται μέσα από ισχυρούς δεσμούς φιλίας και θλίψης.
Το ντοκιμαντέρ αποτελεί έργο του Φεντερίκο Φέρι με σκηνοθεσία από τους Μάσιμο Μπομπρετζί και Αντρέα Παρίνι. Μέσα από μαρτυρίες φίλων, συμπαικτών, δικηγόρων και δημοσιογράφων, καταγράφεται η ζωή ενός ανθρώπου που είδε τη φήμη και την ελευθερία του να του αφαιρούνται άδικα, αλλά που τελικά κατάφερε να ξαναβρεί τη ζωή του. Σήμερα, ο Παντοβάνο είναι σχολιαστής στο ιταλικό Sky Sport, απολαμβάνοντας μια νέα αρχή.
Το ντοκιμαντέρ περιλαμβάνει αφηγήσεις του ίδιου του Παντοβάνο, που μιλά για την απότομη αλλαγή της ζωής του, τη ζωή στη φυλακή και την απογοήτευση από τους πρώην φίλους και συνεργάτες του.
Μαρτυρίες από τη σύζυγό του Αντριάνα και τον γιο του Ντένις, που περιγράφουν τον πόνο και τη δυσκολία να κρατήσουν την οικογένεια ενωμένη.
Σχόλια πρώην συμπαικτών του όπως ο Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο, ο Αντόνιο Κόντε και ο Τσίρο Φεράρα, που μοιράζονται αναμνήσεις από τη ζωή και την καριέρα του.
Οπως τονίζουν οι παραγωγοί του ντοκιμαντέρ, η ιστορία του Μικέλε Παντοβάνο είναι μια υπενθύμιση της δύναμης της πίστης, της οικογένειας και της δικαιοσύνης.
