Μπορεί φέτος, για άλλη μια χρονιά, ο χριστουγεννιάτικος στολισμός στο Παρίσι να είναι ο ίδιος, ωστόσο το πολιτικό σκηνικό έχει αλλάξει δραστικά. Και στις δύο περιπτώσεις οι Παριζιάνοι είναι αδιάφοροι. Μόνο οι ξένοι είναι έκπληκτοι.
Είχαμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες, την επαναλειτουργία της Παναγίας των Παρισίων και την καταστροφή της γαλλικής πολιτικής τάξης. Και μαζί, τώρα, ξεκινάει και επίσημα το τέλος του μύθου Εμανουέλ Μακρόν.
Η εφημερίδα «Le Monde» εκμεταλλεύεται τις γιορτές για να αποκαλύψει το διπλό πρόσωπο του προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας.
«Πολύ καλός ηθοποιός» μπροστά στις κάμερες και στις επίσημες δεξιώσεις, αλλά «ταπεινωτικός, σεξιστής, ρατσιστής, ομοφοβικός και υπερ-παρανοϊκός στα παρασκήνια» σύμφωνα με την εφημερίδα.
Σε μια σειρά δημοσιευμάτων, συλλέγει τις μαρτυρίες όσων απογοητεύτηκαν ή προδόθηκαν από τον γάλλο πρόεδρο και που θέλουν τώρα να καταγγείλουν τις μεθόδους του.
Ετσι μαθαίνουμε, μεταξύ άλλων, ότι ο Εμανουέλ Μακρόν είναι κρυψίνους (στα όρια της παράνοιας) και μονίμως αινιγματικός, όπως τον περιγράφουν οι πολύ στενοί του συνεργάτες. Λειτουργεί με μικρές κοινότητες φίλων, κυρίως εκλεγμένων αξιωματούχων, νομαρχών, δημάρχων, αλλά και… γιατρών.
όμως «μόνο αυτός ξέρει με ποιον μιλάει τη νύχτα, αφού μένει ξάγρυπνος».
Συχνά στέλνει – ακόμα και στις 2 το πρωί – ένα μήνυμα γράφοντας το ίδιο σε όλους: «Πώς βλέπεις τα πράγματα;». Υπάρχουν όμως και πιο προσωπικά μηνύματα του στυλ: «Είμαι περήφανος για σένα», «Με στενοχώρησες», ή πριν από κάποια πολιτική ρήξη, «Oι δρόμοι μας χωρίζουν».
Από την αρχή της θητείας του, ήταν γνωστό ότι ο πρόεδρος δεν είχε σε μεγάλη εκτίμηση το υπουργείο Εξωτερικών.
Ομως τώρα μαθαίνουμε ότι ονομάζει τους υπαλλήλους του «γραφειοκράτες για μικροκαβγάδες». Εκτιμά ότι αποτελούν το «βαθύ κράτος» και παράλληλα μια «γιάφκα νεοσυντηρητικών, χωρίς φαντασία». «Θέλει να ασκεί τη διπλωματία μόνος του» γράφει η «Le Monde».
Οι διπλωμάτες, από την πλευρά τους, θεωρούν ότι ο πρόεδρος μιλάει «πάρα πολύ και πολύ γρήγορα για τίποτα».
Θυμίζουν ότι το 2019 ήταν ο πρόεδρος Μακρόν που διέγνωσε, σε συνέντευξή του στον «Economist», τον «εγκεφαλικό θάνατο» της Ατλαντικής Συμμαχίας.
«Δεν νομίζω ότι είναι απαραίτητη μια τόσο άκαιρη κρίση», του είχε απαντήσει η Ανγκελα Μέρκελ επισήμως. Ανεπισήμως, ένας διπλωμάτης λέει στην εφημερίδα ότι άκουσε τότε ξένους ομολόγους του να βρίσκουν μια ενδιαφέρουσα ομοιότητα μεταξύ του προέδρου και του πράκτορα της ταινίας «OSS 117». «Αλαζονική καρικατούρα» γράφει.
Για τη «Le Monde» η συμπεριφορά αυτή εξηγεί την πτώση της Γαλλίας στη διεθνή σκηνή. Στις 6 Δεκεμβρίου, η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν ανακοίνωσε από το Μοντεβιδέο την οριστικοποίηση της συμφωνίας Mercosur, μεταξύ Ευρώπης και Νότιας Αμερικής, την οποία η Γαλλία δεν ήθελε. Και βρέθηκε απομονωμένη και ακυρωμένη.
Μαθαίνουμε ότι τα βράδια συναντιέται, όπως του αρέσει, με το «boys club», που αποτελείται από μερικούς από τους συμβούλους του, όλοι τους νεαροί άνδρες, και τα λέει έξω από τα δόντια, έως και χυδαία, πίνοντας ένα μπουκάλι ουίσκι 16 ετών, που του αρέσει.
Περιγράφει την κυβέρνηση του πρώην πρωθυπουργού του, Γκαμπριέλ Ατάλ, ως «το κλουβί των τρελών». Οι γυναίκες των αντιπάλων κομμάτων, όπως η Marine Tonnelier, του οικολογικού κόμματος και η Lucie Castet, του Αριστερού Μετώπου, είναι οι «cocottes» για τον πρόεδρο και οι μαύροι οι «Mamadou» που «επιβαρύνουν τα δημόσια νοσοκομεία», ενώ οι Βορειοαφρικανοί είναι οι «Rabzouz».
Ολα αυτά φυσικά συζητούνται πολύ στη Γαλλία και θα συζητηθούν ακόμα περισσότερο στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Αλλά υπάρχει πάντα ένα κρίσιμο ερώτημα: πόσα από αυτά είναι τελικά αλήθεια; Εδώ και αρκετά χρόνια, έχει δημιουργηθεί μια παράδοση στη γαλλική πολιτική ζωή, παραμονές των γιορτών, οι εχθροί του εκάστοτε προέδρου να γράφουν στον Τύπο ή σε βιβλία κάθε είδους κακίες εναντίον του.
Θυμίζουμε ότι την εποχή του Φρανσουά Ολάντ αποκαλύφθηκε ότι ο πρώην γάλλος πρόεδρος αποκαλούσε τους φτωχούς «φαφούτηδες».
Αυτή τη φορά, λοιπόν, είναι η σειρά του Εμανουέλ Μακρόν. Η αλήθεια είναι ότι τα πολιτικά και στρατηγικά λάθη του τον έχουν αποδυναμώσει πολύ. Το έδαφος είναι επομένως ιδανικό για να ταπεινωθεί.
«Είναι όμως πραγματικές πληροφορίες όλα όσα γράφει αυτές τις μέρες η “Le Monde”;» αναρωτιέται ο Jules Torres, του «Journal du dimanche»…
