Για πρώτη φορά πριν από δύο εβδομάδες ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέτρεψε να ανοίξει το παιχνίδι των συνεργασιών. Ηταν η κάπως στρογγυλεμένη τοποθέτησή του μέσα από τους τηλεοπτικούς δέκτες: «Αν ο λαός κρίνει ότι πρέπει να είμαστε αυτοδύναμοι στις επόμενες εκλογές, αυτή την εντολή θα μας δώσει. Αν πάλι κρίνει ότι θέλει κυβέρνηση συνεργασίας, πάλι θα σεβαστούμε την εντολή του». Για δεύτερη φορά την περασμένη Παρασκευή από το συνέδριο που διοργάνωσε «Το Βήμα» με το Συμβούλιο Διεθνών Σχέσεων και το Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών μίλησε για στρατηγική «θεσμικής σταθερότητας», αντί για στρατηγική αυτοδυναμίας, παρότι υπενθύμισε την πάγια θέση του ότι είναι καλύτερες οι αυτοδύναμες κυβερνήσεις από τις κυβερνήσεις συνεργασίας.
Και χθες από τη Βουλή, κλείνοντας την κορυφαία κοινοβουλευτική μάχη του προϋπολογισμού, ενέταξε στην ομιλία του τη διεθνή συγκυρία – την οικονομική αβεβαιότητα και τις πολιτικές αναταράξεις σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες –, επιβεβαιώνοντας ότι ποντάρει ξανά στο χαρτί της σταθερότητας.
Μπορεί αυτό να κάηκε στην ευρωκάλπη, αφού δεν έπεισε ως διακύβευμα, όμως κρίνεται ότι όλα ζυγίζονται διαφορετικά σε μια εθνική αναμέτρηση, πρωτίστως από τους μετακινούμενους ψηφοφόρους που κρίνουν αποτελέσματα. Η «διπλωματική» προσέγγιση του Πρωθυπουργού στα περί συνεργασιών και το αφήγημα σταθερότητας δεν είναι άσχετα μεταξύ τους. Το ένα συμπληρώνει το άλλο και τα δύο μαζί στοχεύουν σε εγκλωβισμό του ενισχυμένου ΠΑΣΟΚ, προδίδοντας τη γαλάζια τακτική απέναντι πλέον σε μια αξιωματική αντιπολίτευση που αφενός δείχνει να διεισδύει στους κεντρώους, αφετέρου δεν δίνει στοιχεία τοξικότητας στο πολιτικό σκηνικό: ο Μητσοτάκης αγωνιά να εμφανίζει εαυτόν και την κυβερνητική παράταξη ως μέρος της λύσης και όχι του προβλήματος – ιδανικά, θέλει να καλλιεργήσει την εικόνα ότι όχι η ΝΔ αλλά οι επιλογές του βασικού αντιπάλου της μπορεί να λειτουργήσουν ως παράγοντας αστάθειας.
Υπάρχει ακόμα ένας λόγος: το Μαξίμου προσγειώθηκε απότομα στη διαπίστωση ότι έχασε την πολυτέλεια να κινείται με αλαζονεία. Θα ήταν – αντικειμενικά – αλλόκοτη η αυταρέσκεια όσο η ΝΔ βιώνει δημοσκοπική στασιμότητα στα εκλογικά όριά της και όσο οι πολίτες την προειδοποιούν με αρνητική αξιολόγηση ακόμα και σε τομείς που έχουν συνδεθεί με πολλαπλές γαλάζιες δεσμεύσεις και σινιάλα αποφασιστικότητας.
