Ο πρωταρχικός κανόνας στην τρέχουσα ονοματολογία για την Προεδρία της Δημοκρατίας είναι ότι κάθε όνομα που πέφτει στο τραπέζι από νωρίς καίγεται. Λογικό είναι, αφενός επειδή η θέση είναι επίζηλη, καθώς ο εκάστοτε κάτοχός της αυτομάτως απαλλάσσεται από τα αμαρτήματα του παρελθόντος του και συγχρόνως εξασφαλίζει τιμές ανώτατου άρχοντα διά βίου, αφετέρου επειδή ο ανταγωνισμός είναι τεράστιος και λυσσώδης ―ποιος δεν θα ήθελε να γίνει πρόεδρος με τόσα ψώνια στην πολιτική; Στην εποχή μας, με τα σύγχρονα ΜΜΕ και την ταχύτητα στις επικοινωνίες, τίποτα δεν μπορεί να μείνει κρυφό, όλα είναι καταγεγραμμένα σε ανοιχτές πηγές προσβάσιμες σε όλους. Επομένως, όσο πιο νωρίς πέφτει στο τραπέζι το όνομα ενός υποψηφίου τόσο γρηγορότερα θα φθαρεί.
Υπό το πρίσμα αυτό, λοιπόν, μπορούμε να καταλάβουμε γιατί οι ενδιαφερόμενοι για τη θέση αποθαρρύνουν αναφορές στο όνομά τους. Μην τους πιστεύετε όμως. Η άρνησή τους, που συνοδεύεται απαραιτήτως από μια ελαφρά ενόχληση, είναι μια πόζα. Η αλήθεια είναι ότι το θέλουν όσο τίποτα άλλο, αλλά δεν πρέπει να το δείξουν. Ας εξετάσουμε, π.χ., την περίπτωση του Κώστα Καραμανλή του Ακάματου, τον οποίο προωθεί η λεγόμενη λαϊκή – στην πραγματικότητα, λαϊκίστικη – Δεξιά για την Προεδρία. Οταν ο κ. Καραμανλής λέει ότι δεν του το ζήτησε κανείς, υπονοεί ότι αν του το ζητήσουν θα το σκεφτεί. Αυτό προκύπτει από την ίδια τη λογική της γλώσσας. Αν με ρωτήσετε, λ.χ., αν ενδιαφέρομαι να μετάσχω στην επόμενη αποστολή της NASA κι εγώ σας πω ότι δεν μου το ζήτησε κανείς, σημαίνει ότι δεν το αποκλείω, εφόσον μου το ζητήσουν.
Η Προεδρία της Δημοκρατίας για τον κ. Καραμανλή έχει ένα μειονέκτημα, από το οποίο πρέπει να ξεκινήσουμε: έχει πολλή δουλειά… Ο πρόεδρος εκπροσωπεί τη χώρα στο εξωτερικό, δηλαδή ταξιδεύει, επίσης συναντά τους ξένους ηγέτες που επισκέπτονται τη χώρα και μιλάει μαζί τους. Αφήστε δε τελετές, πανηγύρεις και παρελάσεις στο εσωτερικό, στις οποίες οφείλει να παρίσταται. Ολα είναι δουλειά και ο κ. Καραμανλής δεν κέρδισε τυχαία από την Ιστορία το προσωνύμιο του Ακάματου! Ωστόσο, ξεκουράστηκε περίπου 15 χρόνια, οπότε έχει συγκεντρώσει δυνάμεις.
Από την άλλη πλευρά, όμως, η Προεδρία τού προσφέρει ένα πλεονέκτημα, που νομίζω ότι αντισταθμίζει το άχθος των υποχρεώσεων της θέσης. Του προσφέρει ένα τέλος στη σταδιοδρομία του, με το οποίο τακτοποιεί τους ανοιχτούς λογαριασμούς του παρελθόντος. Αν ο κ. Καραμανλής εκλεγεί πρόεδρος, κανείς πια δεν θα μπορεί να τον κατηγορήσει δημοσίως ότι αυτός χρεοκόπησε τη χώρα, διότι εθιμικά ο πρόεδρος εξιλεώνεται για το παρελθόν του. Εχω την υποψία ότι, μετά τη σιωπή του κ. Καραμανλή που διαρκεί ακόμη (διότι μας γνωστοποιεί τις απόψεις του για τα ελληνοτουρκικά, όχι για την οικονομία…), η Προεδρία της Δημοκρατίας είναι το επόμενο βήμα της στρατηγικής του για την εξιλέωση. Αλλωστε, γιατί έχει μεθοδεύσει σταδιακά την επιστροφή του στη σκηνή; Προφανώς, δεν έχει σκοπό να κλείσει τη σταδιοδρομία του ως πρόεδρος των καπνοπαραγωγών!
Το πρόβλημα, βέβαια, που θα πρέπει να υπολογίσει η Βουλή, όταν φτάσει εκείνη η ώρα, είναι ότι στην περίπτωση εκλογής του κ. Καραμανλή ο Γιώργος Παπανδρέου, αν δεν πάθει αποπληξία, θα αυτοπυρποληθεί στο Σύνταγμα από την αγανάκτησή του. Μην αναρωτιέστε γιατί – δεν υπάρχει άνθρωπος τον οποίο να μισεί περισσότερο σε αυτή τη ζωή από εκείνον που του πάσαρε τη βόμβα της χρεοκοπίας και μετά κρύφτηκε…
Στην περίπτωση του Νίκου Δένδια, που είναι το «second best» της λαϊκής Δεξιάς, η εκδηλούμενη απροθυμία εκ μέρους του είναι περισσότερο βάσιμη. Ως βουλευτής, ο κ. Δένδιας μπορεί να ασκεί το επάγγελμα του δικηγόρου, ενώ ως πρόεδρος της Δημοκρατίας θα ήταν μάλλον άκομψο αν το έκανε. Συνεπώς, δεν αμφιβάλλω ότι αυτός τουλάχιστον προβληματίζεται σοβαρά…
Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι ο Τραμπ θα μας έκανε τέτοιο δώρο. Επιτέλους! Οι ΗΠΑ εκπροσωπούνται στη χώρα μας από ένα πρόσωπο που το βλέπεις και χαίρεσαι, κατά την έννοια που έδωσε στην έκφραση η ιστορική ατάκα της Μέι Γουέστ. Ο διορισμός της κυρίας Κίμπερλι Γκίλφοϊλ (θα επανέλθω εν ευθέτω χρόνω στην ετυμολόγηση του ονόματος…) ως πρεσβευτού των ΗΠΑ στην Αθήνα είναι το καλύτερο δώρο που μας έκανε η Αμερική μετά το Σχέδιο Μάρσαλ και τον Στέφανο Κασσελάκη. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Στέφανος ήταν ο πρώτος που τη συνεχάρη για τον διορισμό της…
