Ωραίο το Κίνημα του Στέφανου, με γεια και καλορίζικο. Αλλά δεν το βλέπω, βρε παιδάκι μου, να κινείται ιδιαιτέρως. Πρώτα ψήφισαν για το όνομα του κόμματος, τώρα καλούνται να ψηφίσουν για το λογότυπο. Θα πρότεινα να ψηφίσουν και για την επίπλωση και το ντεκόρ των γραφείων. Δεν το λέω μόνο επειδή αυτό θα συνέβαλλε στο βάθεμα της αμεσοδημοκρατίας, αλλά και για πρακτικούς λόγους: έχει σημασία το χρώμα των τοίχων και των κουρτινών, εφόσον αφορούν τον χώρο μέσα στον οποίο θα καλείσαι να σταθμίζεις δύσκολα θέματα και να λαμβάνεις αποφάσεις κρίσιμες για το μέλλον της χώρας σου.
Για να σοβαρευτώ όμως, η ψηφοφορία για το λογότυπο δεν είναι πολιτική, είναι χαβαλές για να περνάει η ώρα, μέχρι να σκεφτεί ο Στέφανος τι θα κάνει με ένα ζήτημα, για το οποίο γνωρίζει ελάχιστα και καταλαβαίνει ακόμη πιο λίγα. Αναγνωρίζω, ωστόσο, ότι η συμμετοχική δημοκρατία με τον τρόπο που την εφαρμόζει ο κ. Κασσελάκης είναι μια ενδιαφέρουσα μηχανή. Να εξηγήσω πως λειτουργεί: ζητάς από τον κόσμο ιδέες και προτάσεις, τους παρουσιάζεις αυτές που αποφάσισες εσύ με τους φίλους σου και τους λες ότι εκείνοι αποφάσισαν. Θα σε αμφισβητήσουν, όταν δεν μπορούν να ελέγξουν τη διαδικασία της ψηφοφορίας; Απίθανο. Ετσι, εσύ κάνεις αυτό που θέλεις και οι ακόλουθοι νομίζουν ότι κάνεις το δικό τους. Μια χαρά! Ολοι ικανοποιημένοι.
ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟ
Σε ένα σχολείο της Αττικής, οι αρμόδιοι (που, φυσικά, ποτέ δεν γνωρίζουμε ποιοι είναι…) προσκάλεσαν μέλη του τμήματος γυναικών του «Ρουβίκωνα», για να μιλήσουν στους μαθητές, με αφορμή την παγκόσμια ημέρα κατά της κακοποίησης των γυναικών. Με άλλα λόγια, για την «κακή βία» που ασκείται εις βάρος των γυναικών, το σχολείο έκρινε ότι έπρεπε να καλέσει εκείνους που ασκούν την «καλή βία» εις βάρος όποιων οι ίδιοι κρίνουν ότι το αξίζουν. Δεν χρειάζεται, λοιπόν, να στέλνεις το παιδί σε κάποια αριστερή οργάνωση για την κατήχηση. Το στέλνεις στο δημόσιο σχολείο και είναι το ίδιο…
ΑΔΟΞΟ ΤΕΛΟΣ
Η προεδρία του Τζο Μπάιντεν πλησιάζει προς το επίσημο τέλος της, με τους επικριτές του να τον χαρακτηρίζουν ως έναν από τους χειρότερους προέδρους της χώρας του. Σε κάθε περίπτωση, η χάρη την οποία απένειμε στον γιο του, Χάντερ, κάνοντας χρήση του προεδρικού προνομίου του, δεν βοηθά την υστεροφημία του. Είναι μάλλον η πράξη που επισφραγίζει την πιο ντροπιαστική αποχώρηση από την προεδρία, έπειτα από εκείνη του Ρίτσαρντ Νίξον. Ο πρόεδρος Μπάιντεν, θυμίζω, είχε δεσμευτεί ως υποψήφιος, προτού αποχωρήσει και παραδώσει στην Κάμαλα, ότι δεν θα έδινε χάρη στον ανεπρόκοπο γιο του, ο οποίος έχει καταδικαστεί για παράνομη οπλοκατοχή και επρόκειτο να κληθεί να εκτελέσει την ποινή φυλάκισης που του επιβλήθηκε. Οταν το υποσχόταν αυτό, όμως, ο Μπάιντεν πίστευε ότι θα επανεκλεγεί. Προχθές, όμως, οι συνθήκες ήταν τόσο διαφορετικές, ώστε η υπόσχεση να μην ισχύει. Ηξερε, προφανώς, ότι οι επικριτές του θα λυσσάξουν εις βάρος του, αλλά ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται.
Για να καταλάβουμε όμως τη σημασία της πράξης αυτής για τον ίδιο τον Μπάιντεν, πρέπει να έχουμε υπ’ όψιν το τραγικό υπόβαθρο της οικογενειακής ιστορίας του. Λίγες μέρες πριν από τα Χριστούγεννα της πρώτης χρονιάς που είχε εκλεγεί, νεότατος, στη Γερουσία, η γυναίκα και η κόρη του Μπάιντεν σκοτώθηκαν σε αυτοκινητικό δυστύχημα. Οι δύο γιοι του, αν και βαρύτατα τραυματισμένοι, επέζησαν και έγιναν καλά. Από τους δύο γιους, ξεχώριζε ο Μπο, που ήταν ο ικανός, προκομμένος και στενά δεμένος με τον πατέρα του. Αυτός όμως πέθανε νωρίς, ο φουκαράς, από καρκίνο στον εγκέφαλο. Ετσι, ο ανεπρόκοπος και κομπιναδόρος Χάντερ, με τις εξαρτήσεις και τις ανεξέλεγκτες αδυναμίες, είναι το μόνο που έχει απομείνει στον Μπάιντεν από την πρώτη του οικογένεια. Εδώ που έφτασε, ήταν πια αργά να το παρατήσει πίσω και μάλιστα στη φυλακή…
Ο,ΤΙ ΠΡΟΑΙΡΕΙΣΘΕ
Κάτι τελευταίο για την Κάμαλα, επειδή ίσως να μπορείτε να βοηθήσετε – αν όχι εσείς προσωπικά, τίποτα ματσωμένοι φίλοι σας. Η αποχωρούσα αντιπρόεδρος των ΗΠΑ ψάχνει επειγόντως 20 εκατομμύρια δολάρια, για να καλύψει τις εκκρεμότητες της προεκλογικής εκστρατείας της για την προεδρία. Καλά, αυτή δεν ήταν που είχε συγκεντρώσει περίπου ενάμισι δισεκατομμύριο δολάρια από χορηγούς; Πώς γίνεται τώρα να οφείλει 20 εκατομμύρια; Βέβαια, όταν πληρώνεις την Οπρα Γουίνφρι με ένα εκατομμύριο για ένα σόου των 45 λεπτών, όλα είναι δυνατά…
