Το τουρλουμπούκι στον ΣΥΡΙΖΑ πέρασε σε νέα φάση με την εκλογή προέδρου του κόμματος. Ο Σ. Φάμελλος θα αναλάβει να βγάλει το κόμμα (ή ό,τι έχει απομείνει από αυτό) στο ίσιωμα και να το προστατεύσει από τη διάλυση.
Θα έχει ασφαλώς τα περιθώρια και την περίοδο χάριτος που δικαιούται.
Αλλωστε η εκλογή του είναι λογικά μια επιλογή αυτοσυντήρησης. Σε έναν χώρο πάντως όπου η λογική έχει καταργηθεί προ πολλού κι ούτε υπολογιζόταν ποτέ στα ιδιαίτερα προσόντα του.
Και όπου ο Πολάκης έσπευσε το ίδιο βράδυ να θυμίσει ότι η εκλογή του Φάμελλου αφορά το «μισό κόμμα». Το άλλο μισό είναι του Πολάκη και να τον σέβονται.
Να σημειώσω παρεμπιπτόντως ότι όλοι μαζί οι υποψήφιοι της Κυριακής πήραν λιγότερες ψήφους από όσες πήρε μόνος του ο Κασσελάκης πριν από δεκατέσσερις μήνες.
Τον Σεπτέμβριο 2023 ψήφισαν 148.821 συριζαίοι και ο Κασσελάκης πήρε 74.285 ψήφους. Την προχθεσινή Κυριακή ανακοινώθηκε ότι ψήφισαν όλοι κι όλοι 70.152 εναπομείναντες.
Τη συνέχεια βεβαίως δεν την ξέρει κανείς. Και γι΄ αυτό θα ήταν άδικο να προδικάσει κάτι ή να αποκλείσει το παραμικρό.
Ο Φάμελλος θα έχει χρόνο και ευκαιρίες να δείξει πόσο μετράει και τι μπορεί να κάνει. Αλλά ούτε πολύ χρόνο ούτε πολλές ευκαιρίες.
Ας μείνουμε όμως στη μεγάλη εικόνα, τώρα που ολοκληρώθηκε κάπως το εσωκομματικό νταβαντούρι σε όλα τα κόμματα.
Το πολιτικό σκηνικό μοιάζει πλέον με βομβαρδισμένο τοπίο.
Εχουμε ένα κόμμα που κυβερνάει τον τόπο σε όλα τα επίπεδα. Κοινοβούλιο, κυβέρνηση, διοίκηση, δήμους, περιφέρειες, επιμελητήρια…
Και πολυάριθμα μικρομεσαία κόμματα που συγκροτούνται κι ανασυγκροτούνται, εκλέγουν κι αλληλοεκλέγονται στο διηνεκές. Μόνο σε επίπεδο Βουλής έχουμε εννέα τέτοια κόμματα (μαζί με του Κασσελάκη) συν δυο τρία ακόμη που το παλεύουν, συν κάμποσους ανεξάρτητους.
Αυτό έχει να συμβεί από το 1950!
Ενώ το κόμμα της σημερινής αξιωματικής αντιπολίτευσης μετράει μόλις 31 βουλευτές γενναιόδωρα και με το ζόρι.
Αυτό δεν έχει ξανασυμβεί ποτέ!
Συνιστά αυτό πολιτική ανισορροπία;
Οχι, αν δεχτούμε πως όλα τα παραπάνω προκύπτουν από την αβίαστη ψήφο του ελληνικού λαού κι από εκείνους που αβίαστα επιλέχτηκαν από τον ελληνικό λαό. Δημοκρατία έχουμε.
Ναι, αν συμφωνήσουμε πως δεν υπάρχει εναλλακτική κυβερνητική λύση στον ορίζοντα ούτε για δείγμα. Κι ότι ο μονόδρομος δεν είναι πάντα χρήσιμος στη δημοκρατία.
Φυσικά έχουμε ακόμη δυόμισι χρόνια για τις επόμενες εκλογές κι έως τότε πολλά μπορεί να συμβούν.
Αλλά (ας μη γελιόμαστε) δεν μπορεί να συμβούν τα πάντα.
