Δεν έγραψα κάτι για το ματς της Εθνικής μας με την Αγγλία γιατί περίμενα και το παιχνίδι της ομάδας του Γιοβάνοβιτς στη Φινλανδία: κατά κάποιο τρόπο τα δύο αυτά ματς αποτελούν τις δύο πράξεις της τελευταίας παράστασης της ομάδας που ολοκλήρωσε τη συμμετοχή της στον όμιλο του Nations League. Περίμενα να δω αν και πόσο η βαριά ήττα από την Αγγλία στο ΟΑΚΑ θα επηρέαζε την Εθνική μας στη Φινλανδία. Εν τέλει αποδείχτηκε πως ο Γιοβάνοβιτς και οι παίκτες του την ξεπέρασαν γρήγορα. Κι αυτό είναι ένα καλό σημάδι για τη συνέχεια.
Σε όλες τις τελευταίες περιπέτειες της Εθνικής μας μια ήττα (σε κάποιες περιπτώσεις ούτε καν βαριά), έφερε μια καταστροφή. Ο Αγγελος Αναστασιάδης μετά την ήττα από την Ουγγαρία στο δεύτερο μόλις παιχνίδι ως ομοσπονδιακός δεν κατάφερε να ξανακερδίσει τους παίκτες του: έφυγε έπειτα από μια ήττα από την Εσθονία και έναν καβγά με τον Σωκράτη Παπασταθόπουλο – όλα έγιναν κατά τη διάρκεια της συμμετοχής της ομάδας σε έναν όμιλο του Nations League. Ο Τζον φαν τ’ Σιπ που τον διαδέχτηκε αποδείχτηκε πιο ανθεκτικός, αλλά ύστερα από μια ήττα στη Σουηδία έγινε φανερό ότι ο κύκλος του ολοκληρώθηκε. Ο Γκουστάβο Πογέτ έχασε το μπαράζ με τη Γεωργία στα πέναλτι και η σύμβασή του με την ΕΠΟ δεν ανανεώθηκε. Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς φυσικά δεν κινδύνευε με απόλυση αν η Εθνική μας δεν κέρδιζε στη Φινλανδία – αυτό έλειπε! Αλλά το πώς θα αντιδρούσε η ομάδα μετά την ήττα από τους Αγγλους ήταν βασικό: ότι αντέδρασε καλά δείχνει ότι υπάρχει σύμπνοια και πίστη στον προπονητή και στο σχέδιο.
Ο Γιοβάνοβιτς δήλωσε απογοητευμένος μετά την ήττα από την Αγγλία – πράγμα που κανείς παίκτης του δεν έκανε. Φανερά οι δικές του απαιτήσεις από την ομάδα (δηλαδή από τους παίκτες του) είναι μεγάλες. Κι έτσι πρέπει. Ο προπονητής έδειξε εμπράκτως στους παίκτες το πόσο τους πιστεύει, παρά τις δηλώσεις του μετά το ματς στο ΟΑΚΑ. Θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει το ματς με τη Φινλανδία για να κάνει πειράματα: δεν έχει δώσει ούτε ένα φιλικό ματς στον πάγκο της Εθνικής και θα μπορούσε να δώσει ευκαιρίες σε παίκτες όπως ο Τζολάκης ή ο Μανδάς, ο Ρέτσος, ο Δουβίκας, ο Βαγιαννίδης, ο Κωνσταντέλιας για να τους δει για ενενήντα λεπτά σε ένα παιχνίδι. Ομως προτίμησε στο Ελσίνκι να παίξουν οι παίκτες στους οποίους στηρίχτηκε – ο Κουρμπέλης και ο Μάνταλος που ξεκίνησαν στο ματς αυτό αντί του Σιώπη και του Ζαφείρη βασικοί θεωρούνται. Το έκανε για να δει πώς θα αντιδράσουν μετά το αγγλικό χαστούκι. Και δεν μπορεί παρά να είναι ευχαριστημένος.
Ο Γιοβάνοβιτς δεν αγωνίστηκε με τους βασικούς του γιατί περίμενε στραβοπάτημα των Αγγλων στο ματς με την Ιρλανδία και κατάληψη της πρώτης θέση στον όμιλο στο νήμα. Είναι αρκετά έμπειρος για να γνωρίζει ότι τέτοιο δώρο στην Εθνική μας δεν θα μπορούσε να γίνει: οι Αγγλοι κέρδισαν την Ιρλανδία με 5-0 με μια καταιγίδα από γκολ στο δεύτερο ημίχρονο. Αλλά ο προπονητής ήθελε να του αποδείξουν οι παίκτες του πως ό,τι έγινε στο ΟΑΚΑ ήταν μια παρένθεση και μόνο. Η Εθνική μας έπειτα από ένα μέτριο πρώτο ημίχρονο, ανέβασε στροφές, βρήκε δυο γκολ στην αρχή του δευτέρου ημιχρόνου με τους Μπακασέτα και Τζόλη και πήρε τη δεύτερη θέση στον όμιλο. Που δεν είναι αδιάφορο αποτέλεσμα. Χάρη στις πέντε νίκες σε έξι ματς που έκανε θα βρεθεί στην κλήρωση για τα προκριματικά του Μουντιάλ στις 13 Δεκεμβρίου στο δεύτερο γκρουπ δυναμικότητας και σε ένα όμιλο τεσσάρων ή πέντε ομάδων: κρίμα που από αυτό τον όμιλο περνά απευθείας για το Μουντιάλ μόνο ο πρώτος. Επίσης η Εθνική μας, χάρη στη δεύτερη θέση, θα παίξει τον Μάρτιο ένα ματς μπαράζ για να ανεβεί κατηγορία στο Nations League, πράγμα που σημαίνει πως θα εξασφαλίσει τη συμμετοχή σε ένα μπαράζ για τα τελικά του Euro2028. Αυτή η δεύτερη θέση δημιουργεί ωραίες προοπτικές.
Πέρα από αυτά, τα για μένα καθόλου αμελητέα, υπάρχουν κι άλλα κέρδη. Στη διάρκεια αυτής της διοργάνωσης ο κόσμος είδε την πρόοδο της ομάδας. Εξήντα χιλιάδες άνθρωποι έτρεξαν στο ΟΑΚΑ να τη δουν στο ματς με την Αγγλία και τη χειροκρότησαν παρά την ήττα. Στα μάτια του κόσμου η παρουσία του Γιοβάνοβιτς στον πάγκο της ομάδας εγγυάται ότι θα υπάρξει σοβαρότητα και στη συνέχεια. Ο Ιβάν δεν πήγε στην ΕΠΟ για να ικανοποιεί θελήματα και αιτήματα και δεν θα καλέσει 51 παίκτες όπως ο Φαν ‘τ Σιπ και 53 όπως ο Αναστασιάδης. Ξεκαθάρισε γρήγορα ποιοι είναι οι βασικοί του, δεν πείραξε πολύ την ομάδα που βρήκε από τον Πογέτ, αλλά πρόσθεσε παίκτες που στο μεταξύ ωρίμασαν: ο Τζόλης και ο Κουλιεράκης θα μας απασχολήσουν για χρόνια. Και στη Φινλανδία έδειξε πως έχει μια ομάδα, που μπορεί να αντιμετωπίσει στραβοπατήματα αντιδρώντας, πράγμα που στον όμιλο των προκριματικών του Μουντιάλ που θα βρεθεί προσεχώς μπορεί να αποδειχτεί χρήσιμο.
Η Εθνική μας έχει ανάγκη στην πορεία να βρει δυο – τρεις παίκτες ακόμα. Θα ήταν χρήσιμο να βρει μια ομάδα και να επιστρέψει στη δράση ο Γαλανόπουλος, που ήταν μέλος της, και που στην ΑΕΚ δεν βρίσκει χώρο. Στα φιλικά που θα ακολουθήσουν θα είναι καλό να δούμε αν ο Δουβίκας ή ο Κωνσταντέλιας μπορεί να αγωνιστούν ως εξτρέμ. Ο Ιβάν θα είναι τυχερός αν ο Μουζακίτης ωριμάσει γρήγορα κι αν ο Μεντιλίμπαρ δώσει ευκαιρίες και στον Μπακούλα γιατί χαφ πολλά διαθέσιμα δεν υπάρχουν. Θα είναι δύσκολο, αλλά όχι απίθανο ο Γιοβάνοβιτς να καλέσει και τον Φορτούνη τώρα που στη Σαουδική Αραβία αγωνίζεται πλέον κανονικά. Αλλά όλα αυτά είναι ευχάριστοι πονοκέφαλοι: το βασικό είναι ότι η μικρή περιπέτεια που λέγεται Nations League αξιοποιήθηκε και άφησε πίσω της και δυο ιστορικά αποτελέσματα – τη νίκη στο Γουέμπλεϊ και την πρώτη νίκη στη Φινλανδία. Στα οκτώ ματς που προηγήθηκαν με τους Φινλανδούς στο Ελσίνκι δεν υπήρχε νίκη σχεδόν ανεξήγητα. Η Εθνική μας είχε χάσει εκεί με 5-1 με προπονητή τον Οτο Ρεχάγκελ. Είχε ηττηθεί εκεί με 3-0 η Εθνική του Αλκέτα Παναγούλια που πήγε στο Euro του 1980 – στη ρεβάνς είχε βάλει στους Φινλανδούς οκτώ γκολ! Είχαν χάσει και οι ομάδες του Φαν ‘τ Σιπ και του Αγγελου Αναστασιάδη. Αλλά αυτό δεν ήταν έκπληξη…
