Η αναδιαμόρφωση των ισορροπιών στην κεντρική πολιτική σκηνή οδηγεί και σε αναθεωρήσεις στρατηγικής. Η επιλογή του αντιπάλου ωστόσο δεν τους βρίσκει όλους σύμφωνους εντός της ΝΔ. «Να μην υποτιμούμε το ΠΑΣΟΚ, δεν είμαστε στο 2021» λέει γαλάζιος βουλευτής της Αττικής. «Ας δούμε πιο προσεκτικά τι γίνεται στα δεξιά μας» υποστηρίζει άλλος από γειτονική εκλογική περιφέρεια. Οι δύο αποστροφές δεν αποτυπώνουν μόνο τις διαφορετικές προσεγγίσεις ως προς το πού (στα αριστερά ή δεξιότερα) εντοπίζεται ο μεγαλύτερος κίνδυνος. Επιβεβαιώνουν επιπλέον ότι στο γαλάζιο στρατόπεδο ενισχύονται (και συγκρούονται) οι φωνές και από τις δύο πλευρές: εκείνες που επιμένουν στον κεντρώο προσανατολισμό της κυβέρνησης και εκείνες που ζητούν δεξιές γέφυρες προς δυσαρεστημένους ή καχύποπτους ψηφοφόρους.
H προ ημερών τοποθέτηση του Νικήτα Κακλαμάνη περί κακών διαπροσωπικών σχέσεων που επιλύονται «αν σηκώνεις το τηλέφωνο και λες έλα να σε δω» με φόντο – τότε – την ανοιχτή σύγκρουση Κυριάκου Μητσοτάκη και Αντώνη Σαμαρά βρίσκει σύμφωνους αρκετούς κι ας μην έχουν εκφραστεί δημόσια. Η διαχείριση των πρώην πρωθυπουργών προβληματίζει τους νεοδημοκράτες από τη στιγμή που Κώστας Καραμανλής και Σαμαράς έχουν πυκνώσει τις παρεμβάσεις – ο πρώτος έχει κλειδωμένες άμεσα άλλες δύο ομιλίες (22 Νοεμβρίου – Πάτρα, 8 Δεκεμβρίου – Αθήνα). Ορισμένοι, «καρφώνοντας» τη μέχρι στιγμής στάση του Μαξίμου, θεωρούν αναγκαίο το ζέσταμα διαύλων μεταξύ νυν και πρώην (και την εμπέδωση μίνιμουμ επικοινωνίας για τα «μεγάλα») ώστε να πείσει η εικόνα γαλάζιας συνοχής, που θέλει να προβάλλει η κυβερνητική έδρα. Απέναντί τους όσοι υποβαθμίζουν τις αναταράξεις, με το επιχείρημα ότι πάντα στη ΝΔ ακούγονταν οι «διαφορετικές απόψεις».
Διαφορετικές οπτικές σχετικά με την «κεντρική ιδέα» της κυβέρνησης – το αφήγημα, κοινώς, που προβάλλει στους πολίτες – άρχισαν να καταγράφονται εντός κυβέρνησης και ΝΔ αμέσως μετά το αναπάντεχο αποτέλεσμα της ευρωκάλπης. Εκτοτε παραμένουν οι φωνές που θέλουν τη ζυγαριά να γέρνει στην καθημερινότητα: «Χρειαζόμαστε έμφαση στα μικρά – έως τα τοπικά» λέει βουλευτής της περιφέρειας. Παραμένουν ωστόσο κι εκείνες που, παραδεχόμενες ότι «πάντα είναι στόχος η καθημερινότητα» αλλά αυτή είναι ταυτόχρονα «αμείλικτη», θέλουν στην κορυφή ένα ή περισσότερα κεντρικά ορόσημα. Προς το παρόν, επιτελείς του Μαξίμου, όπως και ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης, δείχνουν να προτάσσουν τη «σύγκλιση» ως στοίχημα τετραετίας, προσδοκώντας ότι σε αυτό χωρούν όλα.
Στην πρώτη τετραετία του Κυριάκου Μητσοτάκη ήταν… ψίθυροι, στη δεύτερη είναι «κραυγές». Η κυβερνητική εικόνα, η σύνθεσή της για την ακρίβεια, αρχίζει να απασχολεί τις κατ’ ιδίαν συζητήσεις των νεοδημοκρατών: με «βέλη» κατά των εξωκοινοβουλευτικών στελεχών, με αιτήματα για μεγαλύτερη αξιοποίηση της δεξιάς πτέρυγας της ΝΔ, με τη δυσαρέσκεια για «αυτάρεσκες» συμπεριφορές κυβερνητικών στελεχών να φτάνουν πλέον απευθείας από τους βουλευτές στο πρωθυπουργικό γραφείο. Οι γαλάζιοι που θέλουν το συντομότερο αλλαγή «προφίλ» πληθαίνουν. Ταυτόχρονα υπάρχουν εκείνοι που πιστεύουν ότι ένας ανασχηματισμός δεν λύνει προβλήματα, αντίθετα, αν… δεν βγει, μπορεί να προκαλέσει περισσότερα. Ο Μητσοτάκης έχει δείξει ότι δεν είναι υπέρμαχος των ανασχηματισμών (και, όντως, δεν του έχουν βγει πάντα), κρατώντας αυτό το «χαρτί», όπως όλα δείχνουν, για… αργότερα – ίσως μετά την προεδρική εκλογή.
Το εκλογικό σύστημα συζητείται συχνά πίσω από κλειστές πόρτες γαλάζιων γραφείων, όσο κι αν επισήμως το Μέγαρο Μαξίμου θέλει να κόβει τη σεναριολογία για αλλαγή στους κανόνες του παιχνιδιού προτού αυτή να λαμβάνει διαστάσεις. Ανοιχτά το έχει πει ο Αδωνις Γεωργιάδης, θεωρώντας ότι «η πολιτική σταθερότητα είναι για τη χώρα ζήτημα επιβίωσης». Το Μαξίμου μιλάει για πάγιες, προσωπικές απόψεις του υπουργού. Στην πραγματικότητα είναι πολλοί τόσο οι νεοδημοκράτες που θέλουν τροποποίηση στον εκλογικό νόμο ώστε να χαμηλώσει ο πήχης της αυτοδυναμίας για το πρώτο κόμμα, όσο και εκείνοι που παρασκηνιακά εμφανίζονται επιφυλακτικοί – δεν αποκλείουν δηλαδή την πιθανότητα να υπάρξουν όντως μελλοντικές αποφάσεις, εφόσον προκύψει ισχυρό «επιχείρημα».
