Επιλέγοντας τον νεαρό γερουσιαστή από το Οχάιο ως υποψήφιο αντιπρόεδρό του, ο Ντόναλντ Τραμπ στόχευσε στην προσέλκυση νέων αλλά και στο να προετοιμάσει το μέλλον του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος.
Ενα μέλλον που, όπως σχολίασε το γαλλικό περιοδικό L’Obs, «αν έχει τα χαρακτηριστικά του υποψηφίου του, θα είναι λαϊκιστικό, απομονωτικό και ανελεύθερο».
Η υποψηφιότητα του Τζέιμς Ντέιβιντ («Τζέι Ντι») Βανς ανακοινώθηκε από τον Τραμπ στις 15 Ιουλίου στα εγκαίνια του Εθνικού Συνεδρίου των Ρεπουμπλικανών, το κοινό του οποίου την υποδέχθηκε με κραυγές χαράς.
Ο 39χρονος γερουσιαστής από τη μεσοδυτική Πολιτεία του Οχάιο που καθιερώθηκε στην αμερικανική πολιτική σκηνή σε χρόνο ρεκόρ, ένας «κανονικός τύπος», «ένας απλός άνθρωπος που ξέρει να απευθύνεται στον κόσμο», επελέγη κυρίως για την πίστη του.
Και ας ήταν ο ίδιος που το 2016, όταν η δημοσίευση των απομνημονευμάτων του «Το τραγούδι του χιλμπίλη» (στα ελληνικά από τις εκδ. Δώμα, μτφ. Αριστείδης Μαλλιαρός) εκτόξευε τη φήμη του, δήλωνε φανατικός «αντι-Τραμπ τύπος», χαρακτηρίζοντας τον σημερινό αρχηγό του «Χίτλερ της Αμερικής».
Τα τελευταία χρόνια έκανε την απόλυτη στροφή, βρέθηκε πολύ κοντά στην οικογένεια Τραμπ και μεταμορφώθηκε σε έναν από τους πιο σταθερούς συμμάχους του πρώην προέδρου.
Κυρίως όμως χαίρει της ακλόνητης εμπιστοσύνης του Ρεπουμπλικανού υποψηφίου για την προεδρία γιατί έχει δηλώσει δημόσια ότι θα κάνει αυτό που αρνήθηκε να κάνει ο Μάικ Πενς: να ανατρέψει τη δημοκρατία για να θέσει την Αμερική υπό τον έλεγχό του.
Περισσότερο από κάθε άλλον ο Τζέι Ντι Βανς ενστερνίστηκε τη θέση των οπαδών του Τραμπ περί κλεμμένων εκλογών το 2020, ξεχωρίζοντας έτσι από τον πρώην αντιπρόεδρο που αρνήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 2021 να συμμορφωθεί όταν ο Τραμπ τού ζήτησε να εμποδίσει την αναγνώριση της νίκης του αντιπάλου του Δημοκρατικού Τζο Μπάιντεν από το Κογκρέσο.
Στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας έχει καθιερωθεί ως «μαντρόσκυλο» που επικρίνει αμείλικτα την πλευρά των αντιπάλων, ρόλο που παραδοσιακά αναλαμβάνει ένας υποψήφιος αντιπρόεδρος, αν και με δεδομένη τη ρητορική του ίδιου του Τραμπ, μειώνεται το εκτόπισμα της δικής του επιρροής.
Ωστόσο ενίσχυσε τις ψευδείς φήμες για μετανάστες από την Αϊτή στο Σπρίνγκφιλντ του Οχάιο και υποχρεώθηκε να υπερασπιστεί μια παρατήρηση που έκανε στο Fox News πριν από τρία χρόνια για «ένα μάτσο άτεκνες κυρίες με γάτες», συμπεριλαμβανομένης της αντιπροέδρου Χάρις.
Σύμφωνα με το BBC, δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οι διαμάχες τις οποίες έχει πυροδοτήσει βοήθησαν να γίνει ο Βανς ένας από τους λιγότερο δημοφιλείς υποψήφιους αντιπροέδρους των τελευταίων χρόνων. Εχουν όμως ταυτόχρονα αποσπάσει την προσοχή από το λαϊκιστικό μήνυμά του για την οικονομία, ένα θέμα που η εκστρατεία Τραμπ θεωρεί πλεονέκτημα.
Στην αυτοβιογραφική ιστορία του περιγράφει τα δύσκολα παιδικά του χρόνια στο Μίντλταουν, μια πόλη στο Νοτιοδυτικό Οχάιο, όπου τον μεγάλωσαν οι Δημοκρατικοί παππούδες του, αφού η μητέρα του εθισμένη στα ναρκωτικά μετακόμιζε διαρκώς αλλάζοντας συντρόφους, μια αντανάκλαση της ταξικής καθημερινότητας των λαϊκών λευκών ανθρώπων στις μεσοδυτικές Πολιτείες.
Μετά την αποφοίτησή του από το Λύκειο, ο Βανς κατατάχθηκε στους πεζοναύτες και υπηρέτησε στο Ιράκ.
Κατά την επιστροφή του, κατάφερε να εισέλθει στη νομική σχολή του αναγνωρισμένου κύρους πανεπιστημίου Γέιλ (Κονέκτικατ) και στη συνέχεια εργάστηκε σε μεγάλες επιχειρήσεις στο Σαν Φρανσίσκο (Καλιφόρνια), όπου έγινε προστατευόμενος του επιχειρηματία και ακραίου πολιτικού ακτιβιστή Πίτερ Τιλ, συνιδρυτή των PayPal και Palantir.
Επηρεασμένος μάλιστα από τον Τιλ λέγεται ότι αντλεί έμπνευση και από άλλες προσωπικότητες του συντηρητικού γαλαξία, τον διανοούμενο Ροντ Ντρέχερ, τον αντιδραστικό μπλόγκερ Κέρτις Γιάρβιν και τον «μεταφιλελεύθερο» καθολικό φιλόσοφο Πάτρικ Ντένιν. Στοχαστές που γοητεύονται ιδιαίτερα από τον ούγγρο πρωθυπουργό Βίκτορ Ορμπαν.
Από τη στιγμή που μπήκε στην πολιτική περιγράφει τον Τραμπ ως «απίστευτο πατριώτη», «τον καλύτερο πρόεδρο της εποχής (του)». Ο Τραμπ τον υποβάλλει σε δοκιμασίες εκθέτοντάς τον δημόσια για να τσεκάρει την αφοσίωσή του και εκείνος το αντιμετωπίζει χωρίς να πτοείται.
Ευκαιριακή ή πραγματική μεταστροφή στον τραμπισμό;
Κάποιοι είναι πεπεισμένοι ότι είναι ειλικρινής. Αλλοι το αμφισβητούν.
«Το ερώτημα είναι αν ο Βανς είναι παράγοντας της αλλαγής που έχει συντελεστεί στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα ή το αντικείμενό της. Είναι πιθανό να είναι και τα δύο» σημειώνει η επιθεώρηση «The Atlantic».
Στην εξωτερική πολιτική ακολουθεί και αυτός τα βήματα «του κυρίου του».
Τον Φεβρουάριο του 2022, λίγες ημέρες πριν από την έναρξη της ρωσικής στρατιωτικής επίθεσης στην Ουκρανία, δήλωνε: «Θα είμαι ειλικρινής μαζί σας, δεν με νοιάζει τι θα συμβεί στην Ουκρανία». Εκτοτε, έχει καλέσει την Αμερική να σταματήσει τη χρηματοδότηση του Κιέβου.
Σήμερα, φαίνεται να συμφωνεί απόλυτα με τη ρητορική του MAGA («Make America Great Again»), ένα σύνθημα της προεκλογικής εκστρατείας που μεγεθύνθηκε σε κραυγή κατά τις συγκεντρώσεις των υποστηρικτών του Τραμπ.
Στις 13 Ιουλίου, μετά την απόπειρα δολοφονίας κατά του πρώην προέδρου, ο νεαρός γερουσιαστής ήταν αυτός που εκφώνησε μια από τις πιο σκληρές ομιλίες, κατηγορώντας το στρατόπεδο των Δημοκρατικών ότι υποκίνησε την επίθεση.
Οπως και στην πλευρά των Δημοκρατικών έτσι και στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα υπάρχουν βετεράνοι που θα ήθελαν να δουν κάποιον άλλο στη θέση του υποψήφιου αντιπροέδρου, ορισμένοι εκ των οποίων συμβιβάστηκαν εύκολα εμπιστευόμενοι την κρίση του Ντόναλντ Τραμπ και την απόφασή του να στοχεύσει σε ένα συγκεκριμένο κομμάτι του εκλογικού σώματος.
Οπως έγραψε το «Atlantic» ο Βανς είναι ο πολιτικός κληρονόμος, και ταυτόχρονα η κληρονομιά, του Τραμπ στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα.
Η εκδοχή του μετά Τραμπ τραμπισμού, που εκτός από «ατζέντα MAGA» μπορεί να διαθέτει και πολιτική συγκρότηση. Αλλως, ο προερχόμενος από τη λευκή εργατική τάξη, με θητεία στους πεζοναύτες αλλά και διδακτορικό στο Γέιλ, που μπορεί να συνομιλεί με άνεση με τη βαθιά Αμερική αλλά και τις ελίτ. Τώρα και προφανώς και στο μέλλον.
