Στις εκλογές του 2012 στη Γεωργία, το φιλοδυτικό κόμμα του τότε προέδρου Μιχαήλ Σαακασβίλι ηττήθηκε από το Γεωργιανό Ονειρο, ένα κόμμα του οποίου ηγείτο ο φιλορώσος ολιγάρχης Μπιτζίνα Ιβανισβίλι. Αν και χαιρετίστηκε ευρέως εκείνη την εποχή ως δημοκρατικός θρίαμβος, οξυδερκείς παρατηρητές προειδοποιούσαν κατά των πανηγυρισμών.
Ενας τέτοιος παρατηρητής ήταν ο πρώην υπουργός Οικονομίας της Γεωργίας, ο αείμνηστος Κάχα Μπεντουκίντζε, ένας επιχειρηματίας και φιλάνθρωπος, ο οποίος σημείωσε ειρωνικά ότι με τη νίκη του Ιβανισβίλι η χώρα «έκανε ένα βήμα προς τα εμπρός όσον αφορά τη δημοκρατία, αλλά μερικές φορές όταν κάνεις ένα βήμα προς τα εμπρός, πατάς σκατά».
Οταν φίλοι που υποστήριξαν το Γεωργιανό Ονειρο το 2012 με διαβεβαίωσαν ότι θα έδιωχναν με την ψήφο τους το κόμμα από την εξουσία αν δεν ανταποκρινόταν στις προσδοκίες τους, τους προειδοποίησα ότι αυτό θα ήταν πολύ πιο δύσκολο από ό,τι περίμεναν.
Δυστυχώς, όπως έδειξαν οι βουλευτικές εκλογές της 26ης Οκτωβρίου στη Γεωργία, η πρόβλεψή μου ήταν ακριβής. Σύμφωνα με ανεξάρτητους οργανισμούς δημοσκοπήσεων, όπως η Edison Research, η οποία διεξήγαγε τόσο προεκλογικές δημοσκοπήσεις όσο και exit polls, το Γεωργιανό Ονειρο ηττήθηκε κατά κράτος από έναν συνασπισμό τεσσάρων κομμάτων της αντιπολίτευσης. Αλλά καθώς γιορτάζαμε τη νίκη μας, η Κεντρική Εκλογική Επιτροπή (CEC) ανακοίνωσε ξαφνικά αποτελέσματα που έδιναν στο κόμμα του Ιβανισβίλι προβάδισμα το οποίο ξεπερνούσε τα ποσοστά των exit polls κατά περίπου 15%.
Η μετεκλογική κόπωση έδωσε γρήγορα τη θέση της σε μια βαθιά σύγχυση και αβεβαιότητα. Παρόλο που είχαμε λάβει πολλές αναφορές για νομικές παραβιάσεις καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας, η πλήρης έκταση της εκλογικής νοθείας της κυβέρνησης έγινε σαφής μετά την ανακοίνωση των επίσημων αποτελεσμάτων.
Κατά την προετοιμασία των εκλογών, η κυβέρνηση εισήγαγε ένα νέο σύστημα ηλεκτρονικών μηχανημάτων ψηφοφορίας. Ενώ πολλοί Γεωργιανοί υπέθεσαν ότι θα προέβαινε σε μια τέτοια αλλαγή μόνο αν εξυπηρετούσε τα δικά της συμφέροντα, ορισμένες ΜΚΟ, πολιτικά κόμματα και διεθνείς οργανισμοί πίστευαν ότι το νέο σύστημα παρείχε ισχυρότερες εγγυήσεις για ελεύθερες και δίκαιες εκλογές.
Οι σκεπτικιστές είχαν δίκιο. Παρόλο που η γεωργιανή αντιπολίτευση εξακολουθεί να ερευνά τις λεπτομέρειες της εκλογικής νοθείας της κυβέρνησης, είναι σαφές ότι η Γεωργία δεν έχει γίνει μάρτυρας τέτοιας μαζικής εκλογικής παρέμβασης από τις πρώτες μετασοβιετικές εκλογές, πριν από 33 χρόνια.
Στην Τιφλίδα και άλλες μεγάλες πόλεις το Γεωργιανό Ονειρο ηττήθηκε ξεκάθαρα. Αλλά σε πολλές αγροτικές περιοχές η κλίμακα της χειραγώγησης μοιάζει συγκλονιστική και ανεξάρτητες ομάδες εκλογικών παρατηρητών ζήτησαν την ακύρωση των αποτελεσμάτων σε περισσότερες από 246 περιφέρειες – που καλύπτουν περισσότερους από 400.000 ψηφοφόρους – επικαλούμενες σοβαρές παραβιάσεις. Δεδομένου ότι το νέο σύστημα δεν κατάφερε να εξασφαλίσει το απόρρητο της ψήφου, ορισμένες ΜΚΟ ζητούν πλήρη ακύρωση των αποτελεσμάτων και νέες εκλογές.
Είναι ενθαρρυντικό ότι οι ΗΠΑ και η ΕΕ ζήτησαν τη διεξαγωγή έρευνας για τις εκλογές και κανένας δυτικός ηγέτης – εκτός από τον ούγγρο πρωθυπουργό Βίκτορ Ορμπαν – δεν αναγνώρισε τα αποτελέσματα.
Για την αντιμετώπιση αυτής της πρωτοφανούς εκλογικής νοθείας, οι ΗΠΑ και η ΕΕ πρέπει να στηρίξουν μια διεθνή ερευνητική αποστολή και να δηλώσουν σαφώς ότι το αποτέλεσμα των εκλογών δεν θα αναγνωριστεί ως νόμιμο μέχρι να ολοκληρωθεί η έρευνα. Και θα πρέπει να τονίσουν ότι η άρνηση συνεργασίας με την έρευνα θα προκαλέσει άμεσες κυρώσεις κατά του Ιβανισβίλι και των συμμάχων του.
Η ΕΕ έχει προφανές συμφέρον να μάθει τι συνέβη στη Γεωργία. Στη σημερινή εποχή του υβριδικού πολέμου, η χειραγώγηση των εκλογών έχει γίνει μια από τις τακτικές που ακολουθεί η Ρωσία στη συνεχιζόμενη επίθεσή της κατά των δυτικών δημοκρατιών. Οι ηγέτες αυτών των χωρών θα πρέπει να δουν τη Γεωργία ως μια ευκαιρία να αντιμετωπίσουν μια επείγουσα πρόκληση ασφαλείας στην οποία είναι και οι ίδιοι εκτεθειμένοι.
Η Γεωργία βρίσκεται τώρα στα πρόθυρα ενός βαθύτατου πολιτικού μετασχηματισμού. Εάν η Δύση δεν υποστηρίξει την αντιπολίτευση της χώρας στην αμφισβήτηση των εκλογικών αποτελεσμάτων, η 30χρονη δημοκρατία της θα μπορούσε να φτάσει στο τέλος της.
Αυτό το αποτέλεσμα θα εκτροχιάσει την ένταξη της Γεωργίας στην ΕΕ και θα σηματοδοτήσει μια στρατηγική ήττα για τις δυτικές χώρες.
