Προφανώς ούτε ο ένας ούτε ο άλλος ήθελαν το «ντιμπέι»*. Ο Νίκος Ανδρουλάκης, επειδή δεν είχε τίποτα να κερδίσει: δεν θα ήταν ούτε καλύτερος ούτε χειρότερος από αυτό που ήδη γνωρίζουμε, θα ήταν ο ίδιος. Ο Χάρης Δούκας, επειδή ήταν πιθανότερο να βγει και πάλι χαμένος, λόγω των γνωσιακών κενών και της απειρίας του. Εντούτοις, ο τρόπος με τον οποίο ο κ. Δούκας μεθόδευσε την όλη υπόθεση, ώστε να φορτώσει την ευθύνη στον αντίπαλό του, είναι ιδιαιτέρως αποκαλυπτικός για το ποιόν του ανδρός.
Ο κ. Δούκας έσπευσε μεν να θέσει πρώτος το ζήτημα την περασμένη Δευτέρα, αλλά δεν το έκανε ευθέως, ίσως επειδή επεδίωκε τη χρονοτριβή. Συγκεκριμένα, ζήτησε από την ΕΡΤ να αναλάβει εκείνη την πρωτοβουλία, αντί να πάρει ο ίδιος στο τηλέφωνο τον κ. Ανδρουλάκη, να συμφωνήσουν κατ’ αρχάς οι δυο τους και μετά να απευθυνθούν στην ΕΡΤ για να κλείσουν ημερομηνία και ώρα. Για λόγους που όλοι καταλαβαίνουμε και οι οποίοι σχετίζονται με την αχαριστία του κ. Δούκα και το πείσμα του κ. Ανδρουλάκη, είναι πολύ πιθανό ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ να μην του σηκώνει το τηλέφωνο – τον καταλαβαίνω, κι εγώ στη θέση του το ίδιο θα έκανα. Είναι όμως αυτό πρόβλημα; Οι διευθυντές των γραφείων τους το κανονίζουν αμέσως, χωρίς οι ίδιοι να χρειάζεται να μιλήσουν μεταξύ τους. Ο κ. Δούκας όμως προτίμησε τη διαδικασία του ΟΗΕ στο Κυπριακό. Ζητάει από την ΕΡΤ να πιέσει τον αντίπαλό του για την πραγματοποίηση του «ντιμπέι», όπως η Λευκωσία πιέζει τον ΟΗΕ να φέρει στο τραπέζι τους Τουρκοκύπριους. Αν τόσο πολύ το θέλεις και δεν φοβάσαι, κανόνισέ το ευθέως! Ομως ο κ. Δούκας, βλέπετε, είναι θεσμικός…
Η κύρια ευθύνη είναι του δημάρχου Αθηναίων, διότι εκείνος απέκλεισε την Τετάρτη, λόγω της συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβουλίου. Η Τετάρτη όμως ήταν η μόνη ρεαλιστική επιλογή για το «ντιμπέι», αφενός λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων (ανοιχτές συγκεντρώσεις, μεταδόσεις ποδοσφαιρικών αγώνων κ.λπ.) και αφετέρου επειδή τέτοιου είδους αναμετρήσεις δεν έχει νόημα να γίνονται την υστάτη ώρα. Χρειάζεται πάντα ένα σχετικό βάθος χρόνου για να αποκρυσταλλωθούν συμπεράσματα στο κοινό, για να κυκλοφορήσει το «σπιν» των εκλογικών επιτελείων, αλλά και για να μπορούν οι αντίπαλοι διορθώσουν τυχόν λάθη, στα οποία μπορεί να υποπέσουν σε ένα «ντιμπέι». Εν πάση περιπτώσει, αφού έφερε τα πράγματα εκεί όπου ήθελε ο κ. Δούκας, άρχισε μετά να χρεώνει την ευθύνη στον αντίπαλό του. «Δεν έγινε», είπε, «επειδή δεν ήθελε ο κ. Ανδρουλάκης, Εμείς είπαμε ότι είμαστε διαθέσιμοι». (Οταν λέει «εμείς» ο κ. Δούκας, εννοεί τον εαυτό του και το μεγαλείο του. Το σημειώνω για να μην μπερδεύεστε από τον πληθυντικό…) Ισως είναι λίγο νωρίς για τέτοιου είδους κρίσεις, αλλά όσο περνά ο καιρός και τον παρατηρώ, ο κ. Δούκας μού θυμίζει κάπως τον Αλέξη Τσίπρα στις αρχές του. Το ίδιο άσχετος, αλλά και το ίδιο αδίστακτος.
* : Λόγω των προσωπικοτήτων που θα μετείχαν, ο ακριβής όρος είναι «ντιμπέι». Με τους κκ. Ανδρουλάκη και Δούκα δεν μπορεί να είναι ούτε «ντιμπέιτ» ούτε «debate».
ΩΡΟΛΟΓΙΑΚΗ ΒΟΜΒΑ
Υποψιάζομαι ότι, αυτό τον καιρό, η «Πλεύση Ελευθερίας» δοκιμάζεται από μεγάλες τρικυμίες. Αιτία είναι η σύσταση Κοινοβουλευτικής Ομάδας από την ομάδα εννέα ανεξάρτητων βουλευτών (με Μ. Σαλμά, Αθ. Λινού και πολλούς «Σπαρτιάτες»). Αν λοιπόν αυτοί οι εννέα καταφέρουν να προσελκύσουν και έναν ακόμη στην ομάδα τους, ώστε να γίνουν δέκα, μεταπηδούν αυτομάτως στο ανώτερο επίπεδο και αναγνωρίζονται ως κόμμα εντός της Βουλής, με όλα τα σχετικά προνόμια που συνεπάγεται κάτι τέτοιο. Αν συμβεί αυτό, τότε οι ανεξάρτητοι θα έχουν προτεραιότητα έναντι της «Πλεύσης» των μόλις έξι βουλευτών, η δε κ. Κωνσταντοπούλου και πάλι θα μιλάει τελευταία στη Βουλή – και ξέρουμε πόσο αυτό την ενοχλεί.
Εκείνο που κάνει την προσβολή εις βάρος της κ. Κωνσταντοπούλου ακόμη βαρύτερη είναι το γεγονός ότι υποκινητής και τρόπον τινά επικεφαλής της νεοπαγούς ομάδας των ανεξάρτητων είναι ο Μιχάλης Χουρδάκης. Πρόκειται για τον βουλευτή, που πήρε τη μητέρα του, κ. Αρετή Παπαϊωάννου, και αποχώρησαν οικογενειακώς από την «Πλεύση», αφήνοντάς την με έξι βουλευτές. Η κ. Κωνσταντοπούλου τον μισεί. Προ καιρού μάλιστα είχε διαμαρτυρηθεί αρμοδίως, επειδή δεν ήθελε ο κ. Χουρδάκης να βρίσκεται ακριβώς από πίσω της στα έδρανα. Συνεπώς, δεν χρειάζεται να σας πω εγώ τι έχει να πάθει η πρόεδρος της «Πλεύσης», αν συμβεί κάτι τέτοιο. Ούτε τι έχουν να υποφέρουν οι γύρω της, ως συνήθως
Ωστόσο, παρά τις ανησυχίες μου για την υγεία της προέδρου, θα ήθελα πάρα πολύ να δω τον κ. Χουρδάκη ως αρχηγό. Θα είναι ο πρώτος αρχηγός που θα μιλάει στη Βουλή με τη μαμά του να τον χειροκροτεί από τα κοινοβουλευτικά έδρανα…
