Εμένα στο χωριό μου, στα Τζουμέρκα, όταν οι άνθρωποι θέλουν να περιγράψουν τις προφάσεις για να μην πραγματοποιηθεί κάτι, αναφέρουν συχνά το θυμόσοφο «όποιος δεν θέλει να ζυμώσει, δέκα μέρες κοσκινίζει». Το θυμήθηκα, με αφορμή τη συζήτηση για το περίφημο debate ανάμεσα στους δύο υποψηφίους για το προεδρικό αξίωμα στο ΠΑΣΟΚ, και το αν θα πραγματοποιηθεί, πριν από την τελική εκλογή της Κυριακής. Η καταλληλότερη ημέρα για την πραγματοποίησή του ήταν χθες – Τετάρτη 9 Οκτωβρίου. Αλλά ο δήμαρχος Δούκας επικαλέστηκε μια προγραμματισμένη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου. Λες και δεν μπορούσε να μετατεθεί κατά μία ημέρα το δημοτικό συμβούλιο ή αν επέμεναν τόσο οι παρατάξεις για την πραγματοποίησή του, να γινόταν υπό την προεδρία του προέδρου του Συμβουλίου ή έστω ενός εκ των αντιδημάρχων του δήμου. Επρεπε να είναι παρών ο δήμαρχος Χάρης, αντί να βρίσκεται στην ΕΡΤ – έτσι ισχυρίστηκε η δική του πλευρά, προκειμένου προφανώς να μην πραγματοποιηθεί το debate. Μετά για σήμερα, προτάθηκε λέει να ξεκινήσει το debate στις… 6 το απόγευμα, ώστε να μη συμπέσει με τον αγώνα της Εθνικής Ελλάδος στο Λονδίνο!
Εξι το απόγευμα, με τον ήλιο ακόμη ψηλά, ποιος θα καθόταν να δει το debate; Προφανώς κάτι θείες, που θα έριχναν καμιά ματιά ανάμεσα στο ζάπινγκ στις σαπουνόπερες και τα τηλεπαιχνίδια που μεταδίδει η τηλεόραση εκείνη την ώρα. Αύριο δεν μπορεί ο Ανδρουλάκης γιατί έχει προγραμματισμένη κεντρική συγκέντρωση στη Θεσσαλονίκη, αποτέλεσμα; Πάει το debate. Καλά να είμαστε, να ζήσουμε, να το θυμόμαστε.
In memoriam του απολεσθέντος οριστικά debate, παραθέτω (ορισμένους από) τους στίχους τραγουδιού αμφιλεγόμενου καλλιτέχνη τραγουδοποιού, ονόματι Γιάννη Μηλιώκα, διαπρέψαντος κατά τα τέλη της 10ετίας του ’80, και των αρχών εκείνης του ’90, υπό τον τίτλο «Κάπου θα συναντηθούμε»:
Στις έντεκα μπορείς; / Οχι, όχι / Στις δώδεκα μπορείς; / Οχι, όχι / στις τέσσερις μπορείς; / Μπορώ, μπορώ / αλλά δεν μπορώ εγώ / Το Σάββατο μπορείς; / Οχι, όχι / Την Κυριακή μπορείς; / Οχι, όχι / Παρασκευή μπορείς; / Μπορώ, μπορώ / αλλά δεν μπορώ εγώ / Δεν μπορεί, δεν μπορεί / Κάπου θα συναντηθούμε / Δεν μπορεί, δεν μπορεί / στο ίδιο σπίτι ζούμε / Στο ίδιο κόμμα (ελπίζω), θα προσθέσω…
Στον ΣΥΡΙΖΑ το ραντεβού (ένα ακόμη) είναι για μεθαύριο Σάββατο, κατά την (μία ακόμη) κρίσιμη – πώς τον βαριέμαι αυτόν τον όρο – συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος της χαράς. Η συνεδρίαση είναι έκτακτη (από κάθε άποψη), και θα αφορά τις συμπεριφορές του «μορφονιού» (τι όρος, στον Πολάκη τον οφείλουμε…) έκπτωτου προέδρου Κασσελάκη, που έχουν εκνευρίσει κόσμο και κοσμάκη μεταξύ όσων απέμειναν στην Κουμουνδούρου.
Η αποστολή του εξώδικου στα μέλη της Πολιτικής Γραμματείας και της Κεντρικής Επιτροπής, και η απειλή για προσφυγή στον εισαγγελέα, δεν ήταν απλώς η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, ήταν ακριβώς η… ανοιχτή βρύση που έτρεχε και δεν σταματάει πλέον με τίποτε!
Το φαντεζί αγόρι και τα καμώματά του έχουν δημιουργήσει τέτοια απόγνωση στο κόμμα, ώστε η μεθαυριανή συνεδρίαση να φαντάζει ως η τελική μάχη, πριν από την αναμενόμενη, όπως θεωρητικά είχε προσδιοριστεί για το Συνέδριο των αρχών του Νοεμβρίου.
Και όχι δεν θα τον διαγράψουν, όπως μου εξήγησε σημαίνον στέλεχος του κόμματος, με το οποίο συνομίλησα χθες το πρωί – τον κάλεσα πρωί πρωί, διότι τον είδα να απουσιάζει από τα πάνελ των τηλεοπτικών εκπομπών το τελευταίο διάστημα, και ανησύχησα.
– Δεν μπορεί η Κεντρική Επιτροπή να τον διαγράψει. Το πολύ πολύ να τον παραπέμψει στην Επιτροπή Δεοντολογίας, η οποία είναι αργοκίνητο καράβι. Μήνες θα κάνει να βγάλει απόφαση. Δεν είδες τι έγινε με την περίπτωση του Σπίρτζη; Παραπέμφθηκε για διαγραφή, κι ακόμη να αποφασίσουν τι ακριβώς θα κάνουν μαζί του. Ο ΣΥΡΙΖΑ, φίλε μου, δεν είναι ΠΑΣΟΚ, που έλεγε ο Ανδρέας «έθεσεν εαυτόν εκτός Κινήματος», και τελείωνε το έργο. Εδώ το κοσκινίζουν το πράγμα, μέχρις εξαντλήσεως…
Κατά τον άνθρωπό μου, το πιο πιθανό, και αν δεν υπάρξει στο μεταξύ, σήμερα-αύριο, κάτι το εντυπωσιακά σημαντικό, το οποίο θα αλλάξει τη ροή των πραγμάτων, είναι η Κεντρική Επιτροπή να πάρει απόφαση να μην επιτρέψει στον έκπτωτο πρόεδρο Κασσελάκη να είναι υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές της 24ης Νοεμβρίου.
Τίποτε περισσότερο.
– Υπάρχει πλειοψηφία για μια τέτοια απόφαση; ρώτησα τον δικό μου.
– Λογικά υπάρχει.
Τούτων δοθέντων, και προειρημένων, το Σάββατο, θα έχουμε στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ μία επανάληψη της κατάστασης την οποία περιγράφει μοναδικά η γνωστή ατάκα του Ντίνου Ηλιόπουλου στην ταινία «Ο Ατσίδας», το καταπληκτικό «σήμερα, δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα, είμαστε»!
Πόσο με στενοχωρούν όλα αυτά, με τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν λέγεται. Μα πόσο με στενοχωρούν…
Στο μεταξύ συνεχίζεται με αμείωτη ένταση ο διαδικτυακός πόλεμος σχετικά με τη δημοσιοποίηση αυτού που ο έκπτωτος πρόεδρος Κασσελάκης απέστειλε – διά χειρός Θεοδώρας Τζάκρη – στον ΣΥΡΙΖΑ ως πόθεν έσχες για την υποψηφιότητά του. Κράζει κόσμος για την αποκάλυψη της «Εφ.Συν.», που αποτέλεσε και το… μπουρλότο για την καινούργια έκρηξη στο εσωτερικό του κόμματος. Κεντρικό σημείο της κριτικής «γιατί να διαρρεύσει» το πόθεν έσχες – το οποίο έπειτα από λίγες ώρες δημοσιοποίησε η ίδια η Κουμουνδούρου. Οτι παραβιάζονται προσωπικά δεδομένα, και άλλα τέτοια παραμύθια για μικρά παιδιά. Και ποιοι φωνάζουν περισσότερο; Εκείνοι που κάποτε έστηναν τον χορό της φωτιάς γύρω από τις «αποκαλύψεις» σχετικά με το πόθεν έσχες των πολιτικών αντιπάλων της κυβέρνησης Τσίπρα. Της κυβέρνησης, που άλλαξε δέκα φορές τον σχετικό νόμο, προκειμένου να βάλει στο χέρι τα πόθεν έσχες και εν συνεχεία να φορτώνει κουβάδες λάσπης για να τις πετάει επί δικαίους και αδίκους.
Της κυβέρνησης, που έκανε ειδική ρύθμιση για να κατατίθενται οι δηλώσεις σε επιτροπή της Βουλής αντί για τον αρμόδιο εισαγγελέα του Αρείου Πάγου όπως γινόταν μέχρι τότε, επιτροπή της οποίας προΐστατο η κυρία Τασία Χριστοδουλοπούλου. Η οποία δεν ελέγχθηκε ποτέ, και από κανέναν, για το πώς συνέβη πόθεν έσχες που παρελήφθησαν από την επιτροπή της, να φτάσουν στα χέρια του Μεγάρου Μαξίμου, και εν συνεχεία να γίνουν φέιγ βολάν μεταξύ των στελεχών της κυβέρνησης και του κόμματος. Για να φτάσουν μέχρι τον φιλικό Τύπο του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ακόμη και σε… δικηγόρους που «υπερασπίζονται» στελέχη και κομματικούς δημοσιογράφους!
Και επειδή τα λέμε όλα από αυτήν εδώ τη θέση, θα προσθέσω και το εξής: σε μια προ έτους αγωγή που είχα υποβάλει κατά του Καμμένου συνεταίρου του Τσίπρα, ο δικηγόρος του έφτασε στο σημείο να επικαλείται, προς υπεράσπιση του πελάτη του, στοιχεία από το πόθεν έσχες μου!!!
Από πού τα βρήκε, δεν μας είπε ποτέ. Αλλά όλοι καταλάβαμε ότι η πηγή ήταν αυτή που αρχικά είχε εντοπιστεί, στην απόφαση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, να καταθέσουμε το 2016 τις δηλώσεις μας του πόθεν έσχες, σε επιτροπή της Βουλής.
Γι’ αυτό σας λέω. Είναι τουλάχιστον προκλητικό να μιλάνε για προστασία προσωπικών δεδομένων, αυτοί που πρώτοι, με σχέδιο, και στρατηγική, τα καταπάτησαν…
