Προδιαγεγραμμένη ήταν η πορεία (προς το τέλος) του προέδρου Στέφανου. Παρά τα «κουλά» που έλεγε χθες για «κουκούλες», γραφειοκράτες και νομενκλατούρες, η ουσία είναι μία: μόλις κατάλαβαν ποιος ήταν κι από πού κρατούσε η σκούφια του, που λένε, άρχισαν να αναζητούν τρόπο για να τον στείλουν Μαϊάμι, από εκεί που έφτασε στα μέρη μας. Για διακοπές – μην το ξεχνάμε κι αυτό. Για διακοπές, και είπε να πάρει κι ένα κόμμα να έχει να πορεύεται. Τον αντιμετώπισαν σαν έναν… Τσάκα, που είχε εμφανιστεί κάποτε να αγοράσει τον… Παναθηναϊκό και, ενώ όλοι καταλάβαιναν ότι ο τύπος δεν είχε μία, δεν υπήρχε τρόπος και να το αποδείξουν. Μέχρι που τον βρήκαν και τελείωσε οριστικά το έργο «ο Παναθηναϊκός, ο Τσάκας και ο άραβας πρίγκιπας». Εδώ πρίγκιπας δεν υπήρχε, μόνο ο «πρίγκιπας της καρδιάς του», ο φουκαράς ο Τάιλερ, οπότε οι άλλοι του είπαν «μέχρις εδώ το καλαμπούρι, bro».
Η χθεσινή απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής, με την οποία ουσιαστικά ξεκίνησε και η διαδικασία για να στείλουν τον Κασσελάκη σπίτι του, είναι αποκαλυπτική του κλίματος που επικρατεί στον ΣΥΡΙΖΑ και απολύτως ενδεικτική τού τι ήταν στην πραγματικότητα αυτό το συνονθύλευμα το οποίο κυβέρνησε τη χώρα για σχεδόν πέντε χρόνια.
Δεν θα λυπηθώ ούτε τον Κασσελάκη ούτε τον ΣΥΡΙΖΑ. Ωραία είναι αυτά που γίνονται, ένα καλό νέο για την πολιτική στη χώρα, και ακόμη καλύτερο για τον λαό. Κάποτε πρέπει να τελειώνουμε με όλους αυτούς, που έρχονται από το πουθενά και επιδιώκουν να καθίσουν στο κεφάλι μας στον δρόμο για το πουθενά!
(Να κάνω μια πρόβλεψη; Θα την κάνω. Δύο τουλάχιστον κόμματα θα «γεννήσει» η χθεσινή απόφαση της ΚΕ. Περισσότερα, προσεχώς…)
Πάντως, από όλους όσοι πρωταγωνιστούν στη φαρσοκωμωδία που εξελίσσεται στον ΣΥΡΙΖΑ και απειλεί να… κόψει εισιτήρια από το Δελφινάριο του Μάρκου Σεφερλή, θέλω σήμερα να αναδείξω, αποτίνοντας τρόπον τινά… φόρο τιμής, αυτή τη «μουσίτσα», με την καλή έννοια, που ακούει στο όνομα Νίκος Παππάς – ομιλώ για τον 13-0 από τα αποδυτήρια νέο πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, όχι για τον μπασκετμπολίστα. Το επιχειρώ, διότι ο Νικόλας, ο οποίος συναγωνίζεται σε κωλοτούμπες τον παλιό του φίλο, τον βετεράνο πρόεδρο Αλέξη (αλλάζει στρατόπεδα με διαστημική ταχύτητα, δεν τον προλαβαίνεις!), με τον τρόπο του, μας είχε «ενημερώσει» έγκαιρα και, απ’ ό,τι αποδεικνύεται και έγκυρα, για τις εξελίξεις στο κόμμα της χαράς. Τι είχε πει στις αρχές της εβδομάδας σε μια τηλεοπτική του εμφάνιση σε εμάς εδώ στο Mega; Οτι ο πρόεδρος (της καρδιάς του – εκείνη τη στιγμή, πρωί Τρίτης, αν θυμάμαι καλά) θα πάει στη ΔΕΘ το Σάββατο που μας έρχεται «εκτός κι αν εκπέσει» (του αξιώματος).
Διαβάζει τα χαρτιά ο Νικόλας; «Βλέπει» το φλιτζάνι; Πήγε «σε μάγισσες, σε χαρτορίχτρες» να δει τι θα γίνεται τις νύχτες; Είχε ενόραση; Ποιος ξέρει. Η ουσία είναι ότι μας είχε δώσει μια αρκετά κατατοπιστική «περίληψη του έργου», από ημερών, πράγμα που θυμήθηκα χθες το μεσημέρι, με όλα αυτά που συνέβησαν.
(Μπορεί βέβαια να είναι και πιο απλοϊκά τα πράγματα – έτσι «μανούλα» που είναι στην ίντριγκα και τις δαιδαλώδεις εσωκομματικές διαδικασίες. Να «ήξερε» τι θα γίνει, πολύ απλά γιατί γνώριζε εκ των έσω τι του ετοίμαζαν του φουκαρά του Κασσελάκη).
Εντάξει, ο άνθρωπος (ο Κυριάκος πρόεδρος, εννοώ) το είπε με το που ξεκίνησε την ομιλία του στη ΔΕΘ: «Δεν έχω μαζί μου σάκο με αλόγιστες παροχές», τουτέστιν εσείς που με βλέπετε από την τηλεόραση, Σάββατο βράδυ, δεν είμαι Αϊ-Βασίλης που ήρθα τέσσερις μήνες νωρίτερα Ελλάδα να μοιράσω δώρα. Κάτι περισσεύματα από πέρυσι θα δώσω και μ’ αυτά θα πορευτείτε τον καινούργιο χρόνο. Αν είχα περισσότερα, θα σας έδινα περισσότερα, αλλά δεν έχω. Επίσης πέρυσι που σας έδωσα περισσότερα, όταν ήρθε ο Ιούνιος και πήγατε στην κάλπη για τις ευρωεκλογές, αποδείχτηκε ότι τα είχατε ξεχάσει όλα. Ολοι. Ή, αν όχι όλοι, οι περισσότεροι. Μια αχαριστία τη διέκρινα.
Υπ’ αυτή την έννοια, λίγα πράγματα έχεις να του καταλογίσεις του προέδρου. Και πάντως δεν θα τον κατηγορήσεις διότι ανακοίνωσε κάτι ψίχουλα για την ευγενή τάξη των «ελεύθερων επαγγελματιών» που δηλώνουν εισόδημα, κατά μέσο όρο, κάτι περισσότερο από 250 ευρώ τον μήνα – δηλωτικό του ξέφρενου πάρτι της φοροδιαφυγής που γίνεται. Αν θες να του «χώσεις», να το κάνεις, ακριβώς διότι, παρ΄ όλα αυτά, ανακοίνωσε και παροχές προς αυτούς – μία μονάδα μείωση στις ασφαλιστικές εισφορές (να δω σε λίγα χρόνια που θα ψάχνονται για σύνταξη, πού θα βρεθούν χρήματα για να πληρωθούν) και κατάργηση του γνωστού τέλους επιτηδεύματος. Κάτι «ξύπνιοι» που τα υπολόγισαν, ισχυρίζονται ότι οι παροχές αυτές αντιστοιχούν σε περίπου 350 ευρώ τον χρόνο όφελος για τους «ελεύθερους επαγγελματίες» και πως αυτό δεν αντιστοιχεί ούτε σε ένα ευρώ την ημέρα. Τρο-με-ρό!
Αν θες όμως πραγματικά να την «πεις» στον Κυριάκο σχετικά με τα όσα εξήγγειλε στο Βελλίδειο το βράδυ του Σαββάτου, νομίζω ότι πρέπει να σταθείς ιδιαίτερα στα ψίχουλα στους συνταξιούχους. Το 2,2%-2,5% αύξηση στις συντάξεις, για τους βασανισμένους (όλα αυτά τα χρόνια) συνταξιούχους, δεν είναι απλά το «τίποτα», είναι peanuts, που λένε και στο χωριό μου, στην εύανδρο Ηπειρο. Πρώτον γιατί θα την έχει καταπιεί, χωρίς ανάσα, η ακρίβεια την αύξηση και δεύτερον γιατί άμα είσαι συνταξιούχος των 800 ευρώ, η αύξηση δεν σου φτάνει ούτε για τρία σουβλάκια τον μήνα. Αν μάλιστα θες να τα φας και βράδυ, μπροστά στην τηλεόραση, με τα φώτα αναμμένα, προφανώς το μισό θα σ’ το έχει φάει το ηλεκτρικό, οπότε, άσ’ το, φτιάξε καμιά σουπίτσα και πορεύσου. Μεγάλος άνθρωπος είσαι.
Κατά τα λοιπά, το κλίμα στο Βελλίδειο το Σάββατο (μου μετέφεραν, διότι εγώ δεν «ανέβηκα» εφέτος Θεσσαλονίκη, ότι) ήταν ακριβώς όπως αναμενόταν: μετρίως πανηγυρικό, αρκούντως σοβαρό ή σοβαροφανές τέλος πάντων, και με μπόλικη αριθμολογία: οι συνάδελφοί μου, των φιλοκυβερνητικών ηλεκτρονικών μέσων ενημέρωσης, άριστοι (όπως πάντα) στο μέτρημα όταν πρόκειται περί κυβερνητικών εξαγγελιών, είχαν φροντίσει από το πρωί ήδη να μας ενημερώσουν, μεταξύ ημών και τους παρευρισκόμενους στο Βελλίδειο, ότι ο πρόεδρος Κυριάκος θα ανακοίνωνε 45 (φυσικά φιλολαϊκά) μέτρα. Ούτε 44 ούτε 46. 45 ακριβώς. Οπότε αξίζουν έπαινοι στο επικοινωνιακό επιτελείο του Μεγάρου Μαξίμου, το οποίο, τραβώντας από εδώ, τραβώντας από εκεί, έφτασε το λάστιχο στο 45. Μπράβο, και του χρόνου… 90!
Εκεί στο ΠΑΣΟΚ είναι με τα καλά τους; Πάνε να ανοίξουν πληγές και μια αδιέξοδη και άκαρπη εσωστρεφή συζήτηση για το αν ο δήμαρχος Δούκας μπορεί να θέσει υποψηφιότητα για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ; Και πότε; Τώρα που το ΠΑΣΟΚ παίρνει τα πάνω του. Δυόμισι μήνες αφότου ο Δούκας υποδύεται τον υποψήφιο για το προεδρικό αξίωμα θυμήθηκαν ότι ενδεχομένως έχει πρόβλημα καταστατικού χαρακτήρα για να είναι υποψήφιος; Γιατί δεν τον ενημέρωσαν εξαρχής, όταν οι γύρω γύρω τού «φούσκωσαν» τα μυαλά, ότι δεν αρκεί το δημαρχιακό αξίωμα, πρέπει να γίνει και πρόεδρος στο ΠΑΣΟΚ, ότι δεν μπορεί να το κάνει διότι τυχόν υποψηφιότητά του προσκρούει σε άρθρα του καταστατικού; Ειλικρινά απορώ.
Αν και εμένα, με βάση και την αντίδραση το Σάββατο του Χάρη Δούκα, αυτή η κραυγαλέα παράλειψη μου φαίνεται έως και ύποπτη. Οτι προφανώς, επειδή διαπιστώνεται πως το πράγμα δεν πάει καλά, τον «μπουστάρουν» δι’ αυτού του τρόπου. Πώς; Προκαλώντας την οργή ή και τη θυμηδία των πασόκων, διότι τάχα μου ο Ανδρουλάκης επιδιώκει να καταργήσει από υποψήφιο τον Δούκα επειδή τον φοβάται.
Σήμερα, λέει, συνεδριάζει η ΕΔΕΚΑΠ, η επιτροπή δεοντολογίας και καταστατικού του ΠΑΣΟΚ, για να ανακηρύξει τους υποψηφίους. Εύχομαι και ελπίζω να ανοίξουν τα μάτια τους και να μην κάνουν καμιά ανοησία. Ο Χάρης Δούκας πρέπει να είναι υποψήφιος. Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο συζήτησης επ’ αυτού…
