Το σθένος της 71χρονης Ζιζέλ Πελικό συζητά τις τελευταίες ημέρες μια ολόκληρη χώρα.
Η υπόθεση της γυναίκας που ναρκωνόταν επί μια δεκαετία από τον σύζυγό της, προκειμένου ο ίδιος να μπορεί να την βιάζει μαζί με δεκάδες ακόμη άντρες, έχει συγκλονίσει την Γαλλία.
Αν η θέα των δεκάδων αυτών, ανδρών αναστάτωσε τη Ζιζέλ Πελικό, δεν το άφησε να φανεί.
Μπήκε σε μια κατάμεστη αίθουσα δικαστηρίου την περασμένη εβδομάδα (όπου ξεκίνησε σε η δίκη) με ατσάλινη ψυχραιμία, το πρόσωπό της ήταν συγκροτημένο, τα μάτια της στεγνά κάτω από τα γυαλιά ηλίου. Τα ενήλικα παιδιά της ακολουθούσαν πίσω της.
H Ζιζέλ ανάμεσα στα παιδιά της την πρώτη ημέρα της δίκης
Στη συνέχεια, ανέβηκε στο εδώλιο και είπε στο δικαστήριο πώς η ζωή που είχε χτίσει επί πέντε δεκαετίες κατέρρευσε ένα πρωί στα τέλη του 2020, όταν η αστυνομία την κάλεσε σε ένα τμήμα στη νότια Γαλλία.
Εκεί, της είπαν ότι ο άνδρας που θεωρούσε τον έρωτα της ζωής της την είχε ναρκώσει για σχεδόν μια δεκαετία και προσκαλούσε αγνώστους να έρθουν στο σπίτι τους και να τη βιάσουν μαζί του ενώ εκείνη ήταν σε κώμα.
Σύμφωνα με τους γαλλικούς κανόνες, η Πελικό, θα μπορούσε να αποφύγει να αφήσει τη δίκη να εξελιχθεί στη δημοσιότητα και να επιλέξει να την κρατήσει πίσω από κλειστές πόρτες.
Αντ’ αυτού, αποφάσισε γενναία. Θεώρησε ότι ήταν σημαντικό για όλη τη Γαλλία να ακούσει την ιστορία της και να ρίξει το βάρος της ντροπής στους κατηγορούμενους άνδρες και όχι σε αυτήν.
«Έτσι, όταν άλλες γυναίκες, αν ξυπνήσουν χωρίς μνήμη, μπορεί να θυμηθούν τη μαρτυρία της κυρίας Πελικό», είπε με ήρεμη, ελεγχόμενη φωνή.
«Καμία γυναίκα δεν πρέπει να υποφέρει από το ναρκωτικό και τη θυματοποίησή της», είπε.
Και πρόσθεσε: «Πρέπει να αντιμετωπίσουμε αυτή τη μάστιγα».
Στεκόμενη σε ένα αναλόγιο μπροστά στη σειρά των δικαστών στην αίθουσα του δικαστηρίου, η κ. Πελικό δεν έδειξε ποτέ ιδιαίτερη συγκίνηση. Αναφέρθηκε στον πρώην σύζυγό της επίσημα, ως «κύριο Πελικό».
Η Ζεζέλ δήλωσε στο δικαστήριο ότι συγκέντρωσε όλη της την δύναμη για να παρακολουθήσει τα βίντεο τον Μάιο που θα χρησιμοποιηθούν ως αποδεικτικά στοιχεία στη δίκη. Τότε ήταν που αποφάσισε ότι χρειαζόταν η δίκη να είναι ανοιχτή, σύμφωνα με την New York Post.
Οι περισσότεροι από τους άνδρες που δικάζονται κατηγορούνται για βιασμό με «πολλές επιβαρυντικές περιστάσεις», μία από τις οποίες είναι η χρήση ναρκωτικών για να την αποκοιμίσουν.
Πολλοί δήλωσαν αθώοι. Κάποιοι λένε ότι τους ξεγέλασαν για να κάνουν σεξ με μια ναρκωμένη γυναίκα, τους παρέσυρε ο σύζυγός της για μια παιχνιδιάρικη συνάντηση με τρεις και τους είπαν ότι προσποιείται ότι κοιμάται επειδή είναι ντροπαλή.
Η Ζιζέλ απάντησε σε αυτές τις δηλώσεις στο δικαστήριο λέγοντας: «Ήξεραν ακριβώς τι έκαναν και σε τι κατάσταση ήμουν». Περιέγραψε την κρεβατοκάμαρά της ως «θάλαμο βασανιστηρίων».
«Δεν ξέρω πώς επέζησα», είπε. «Αναρωτιέμαι πώς βρίσκομαι μπροστά σας». Έχει πάρει διαζύγιο από τον σύζυγό της και άλλαξε νομικά το επώνυμό της πριν από τη δίκη, αλλά δήλωσε ότι θα χρησιμοποιήσει το όνομα του συζύγου της για τη δίκη.
Η δημοσιογράφος Hélène Devynck (θύμα και η ίδια σεξουαλικής κακοποίησης) με άρθρο της στην εφημερίδα Le monde περιγράφει τη δοκιμασία της γυναίκας που ναρκώθηκε από τον σύζυγό της και βιάστηκε επανειλημμένα.
Το άρθρο της συγκλονίζει:
«Αγαπητή Ζιζέλ Πελικό, μπήκες στη ζωή μας όπως μπήκες στο δικαστήριο του Αβινιόν, από την κεντρική είσοδο. Δεν ήθελες να αποφύγεις την προσοχή. Περπάτησες ευθεία, με το κεφάλι ψηλά. Ήσουν ντυμένη προσεγμένα, με λεπτή σιλουέτα, καλοκαιρινό φόρεμα και αψεγάδιαστα μαλλιά. Τα μάτια σου ήταν κρυμμένα πίσω από γυαλιά ηλίου που μόλις ετοιμαζόσουν να βγάλεις. Έμοιαζες λίγο χαμένη, λίγο σαν να επιπλέεις στο κέντρο μιας προσοχής που ήταν πολύ μεγάλη για σένα. Γύρω σου υπήρχε ένα τσίρκο. Η ομάδα των δημοσιογράφων κρατούνταν σε απόσταση από τους δικηγόρους σου.
Ο Ντομινίκ Πελικό, ενορχηστρωτής της φρίκης
Υπερασπίστηκες αυτόν τον άνθρωπο με τον οποίο έζησες τη ζωή σου και ανέθρεψες τα παιδιά σου, πριν μάθεις ότι σε ναρκώνει και προσκαλεί όποιον θέλει να σε βιάσει. Ένας καλός πατέρας, ένας καλός τύπος, ακόμη και ένας σπουδαίος τύπος, είχες πει. Η κόρη σου, η Κάρολιν, έχει σταματήσει να τον αποκαλεί «μπαμπά», όπως έγραψε στο εξώφυλλο του βιβλίου της. Περιγράφει την έκρηξη, τις καταστροφές που προκάλεσε το ψέμα στην οικογένεια, την αγωνία, την οργή, τις στάχτες του παρελθόντος και τον πόνο που καταβάλλει. Ήταν εκεί, με τα αδέλφια της και τις αναπάντητες ερωτήσεις τους. Η αγάπη τους σε συνόδευσε» γράφει η Γαλλίδα δημοσιογράφος.
«Υπάρχουν δεκάδες ακόμη που δεν μπόρεσαν να αναγνωριστούν. Τους αντιμετωπίζεις. Τίποτα δεν μπορούσε να σε προετοιμάσει για αυτό στην αίθουσα του δικαστηρίου. Ένας από τους κατηγορούμενους ήρθε αργά γιατί, όπως είπε, έπρεπε να συνοδεύσει τον γιο του στο σχολείο για την αρχή της νέας σχολικής χρονιάς. Αναρωτήθηκα ποιος συνόδευσε τα εγγόνια σου, που επίσης πήγαιναν στο σχολείο. Ξέρω ότι τα σκεφτόσουν εκείνη τη στιγμή.
Αυτή είναι μια σκληρή πραγματικότητα να αποδεχτείς, Είχες δει αυτούς τους άνδρες για πρώτη φορά, εκτός από τον γείτονα, με τον οποίο συναντιόσουν, στη ζωή που ζούσες, τη ζωή που δεν θα επιστρέψει ποτέ, τη ζωή στο σπίτι στη νοτιοανατολική Γαλλία και τη ζωή της αθώας άγνοιας. Τους κοιτούσες. Αυτοί κοιτούσαν τα πόδια τους. Δεν είχαν δει ποτέ τα μάτια σου. Vincent, Patrick, Paul, Jean, Didier, Jean-Luc, Romain, Redouan, Cédric, Grégory, Karim, Jean-Marc, Philippe, Quentin, Nicolas, κ.λπ. Το μήκος της λίστας και η κοινότητα των υποβάθρων τους ήταν εκπληκτικά. Το τρία τέταρτα από αυτούς δεν παραδέχτηκαν τους βιασμούς».
